Liber,  Caput

 1  ded         |         Augustissime LUDOVICE. Sed diu est quod mutuis beneficiis
 2    I,       I|   praedones nefarii oppugnant! Nec diu me orare patitur instans
 3    I,     III|       emicabant ex montibus. Neque diu in ea contemplatione haeserant,
 4    I,      VI|      referebamus casum eorum, quos diu regiis amicitiis florentes
 5    I,     VII|      illius & famuli equis fieret, diu quaestio fuit, donec Gelanorus: "
 6    I,     VII|            atque Timocleae iam non diu licebat cum Poliarcho esse.
 7    I,      IX|        singulibus luctus obstabat. Diu par miserabile in hoc statu
 8    I,       X|          spiritus referretur.~ ~6. Diu expectante Meleandro cum
 9    I,      XI|           ituros praecessit. Neque diu in illis latebris fuerant,
10    I,     XII|       spernendae calliditatis arte diu inultus. Quippe vultus illi
11    I,     XII|            tantum sed & suspicioni diu eripuit. Nam iuvenili grassatus
12    I,     XII|            excessit ex specu neque diu morata attulit haec gemina
13    I,     XIV|          reddita pace, cum Arsidas diu significasset, se iterum
14    I,     XVI|            Regis iram si, quae tam diu ipsa siluerat, Argenide
15    I,    XVII|        facile perturbantur ut quod diu esse voluerunt tandem esse
16    I,      XX|       benigna genti,~ ~Servatosque diu tuere Reges.~ ~Nobis, Diva,
17   II,       I|          Mortis enim ipsius opinio diu non constitit, sed sive
18   II,       I|          muliebrem erecta permotus diu pensatae severitatis consilium
19   II,      II|           tendebat, cum Eristhenes diu ante verbis in eum bacchatus
20   II,      VI|        saltum in eo, quem intactae diu ferae impleverant. Is destinata
21   II,     VII|       vellet tempore excluderetur. Diu incerto Lycogeni, cum Regem
22   II,    VIII|         duo de Eristhenis familia, diu ante pecunia promissisque
23   II,    VIII|        discessuris transitus erat. Diu in statione non haeserat
24   II,      IX|          super constratum navis se diu explicuit, donec vini odore
25   II,      IX|         fluctus, quibus par scapha diu esse non potuit, nec pereuntibus
26   II,     XIV|          tueri & ornare molientur, diu est quod eandem alii rebelles
27   II,     XIV|            vero labori, Nicopompe. Diu est quod illud sapientiae
28   II,    XVII|      continuo qui id curent. At si diu nascitur puer, si (ut saepe
29   II,    XVII|  mancipabant, ipsi quoque praedoni diu fortasse antea nato mentem
30   II,     XIX|        classem steterunt.~ ~3. Nec diu secum exegit Rex qui homines
31  III,      IV|       consiliorum aut militum usu, diu volunt rebellium contumaciam
32  III,      IV|      faciunt defectionis audaciam. Diu ipsis largitus, cesses utcunque:
33  III,      VI|    intromissi in Senatum, deiectis diu luminibus, significaverunt
34  III,      VI|       amarent aut timerent."~ ~8. "Diu est, inquit Rex, ex quo
35  III,     VII|    repugnantis animi rixa quaerere diu verba, seu revera exhorruit
36  III,      IX|         praetervolant.'~ ~10. "Cum diu disceptassent, tandem commodissima
37  III,     XII|         membra composuit. Hinc cum diu consudasset, diligenter
38  III,     XIV|            mirari, utique postquam diu omnes eorum affectus adulatione &
39  III,     XIV|         vera de amore suo retulit, diu est quod inambulat somni
40  III,      XV|         virorum ignotam modestiam. Diu est quod, non spreto quidem
41  III,     XXI|             Ne erres. Tuo Regi non diu licebit esse forti. Clam
42  III,     XXI|      fraudem raptumque existimans, diu secum exigit quo securius
43   IV,       I|           processissent initia! Ut diu possessa cum Meleandro Argenis
44   IV,      II|         contulissent, quidam miles diu ante Virtigani invisus ad
45   IV,      II|          Rege commercium.~ ~5. Sed diu deliberare aut tacere non
46   IV,      IV|          rediturum posset ulcisci. Diu erat quod Eurymedes, utpote
47   IV,      IV|             qui te nec suspiciones diu ponere nec arma patiantur.
48   IV,      IV|     iuventute, partim ex illis qui diu sub signis fuerunt; hos
49   IV,       V|          pronius sibi persuadebat, diu iam in hoc consilium imminente
50   IV,       V|             Sed amicus cum tulerim diu tuum genus ignorare & scire
51   IV,       V|       postularet id scire quod tam diu celari haud aegre habuerat,
52   IV,       V|       sanguine emenda est? Sed non diu me fortuna ludibrio habebit.
53   IV,      VI|             1. Obsignatis litteris diu secum expendit cuius fidei
54   IV,      IX|           existimem. Coniugem tuam diu est quod summi arcani arbitram
55   IV,      IX|            placebant ipsi auctori. Diu cunctati, nihil tutius habuimus
56   IV,       X|         aequitas celebrabatur, qui diu laedi se passi, tandem ex
57   IV,       X|           vesana lacessunt~ ~Facta diu Superos; lentum ne spernite
58   IV,    XIII|         ferox genas;~ ~Qualis tela diu tergore reppulit,~ ~Ausus
59   IV,   XIIII|      ludorum seriorumque consortem diu habuerat. Quo profecti,
60   IV,   XIIII|           terram defixus, postquam diu secum omnia exegit: "Astioristem,
61   IV,     XVI|       cupienti novi belli occasio. Diu erat quod Mauritaniam invadere
62   IV,   XVIII|       chaos non amici, non fratres diu ferunt. Ipsae denique uxores
63   IV,      XX|       fores venerunt. Quo viso cum diu plausissent, ad stationes
64   IV,      XX|           consilium eum a suis tam diu avertisset. Ille prolixe
65   IV,     XXI|           Sed Sitalci servus erat, diu liberaliter habitus & caritate
66   IV,    XXII|     alterum. Id ne frustra periret diu armorum aditus oculis manibusque
67    V,       I|   Poliarchus suo sanguine fecerat. Diu ergo altercati uter ferret
68    V,       I|            praesentibus maxime nec diu libratis beneficiis candidae
69    V,       I|     debentur gaudia saeclo:~ ~Ille diu florens iuvenisque diuque
70    V,     III|        nolint quos laedere nolles. Diu est enim quod silere perdidici."
71    V,       V|          ultima Africa propulsum & diu iam errantem haec nescire.~ ~
72    V,       V|          est, inquit; quo errore & diu lapsus sum & vidi alios
73    V,      VI|           aliquid inesse Graeculus diu ante coniecerat. Dumque
74    V,     VII|           secum me abvexit. Cum te diu quaesiisset, tandem ad victoriae
75    V,    VIII|   venerabundum procumbere. Sed hic diu uterque erravit, dum Poliarchus
76    V,      IX|       eadem dispensabat in varios. Diu in eodem vestigio haesit
77    V,      IX|           vix aliquis fuit qui non diu ambigeret. Nam Mauris in
78    V,       X|          nuntiare Poliarchum, quem diu in Sicilia viderant, Gallorum
79    V,       X|          tenuioris fortunae specie diu in Sicilia fuisse, & amore
80    V,      XI|            est. At vero Poliarchus diu secum exegit an & scriberet
81    V,     XIV|       visos. Etiam aures, quamquam diu desuetae, redibant ad familiarem
82    V,     XIV|          labores lenires. Sed ille diu ante & omen & initium tot
83    V,     XIV|            differre, sed collectis diu lacrimis subito madens se
84    V,     XIV|           gaudentem expugnari. Ita diu cunctatus sive ut omnia
85    V,     XIV|       amicis cupimus, rarumque est diu vivere cum improbis nec
86    V,      XV|          adfuturum. "Sed hoc ipsum diu est, ait, quod resciebas,
87    V,     XVI|          solus in secreto conclavi diu animum variis cogitationibus
88    V,   XVIII| praestantius nomen est, Poliarche. Diu est quod sensi odia vestra.
89    V,     XIX|            Meleandrum amaverat! Ut diu Hyanisbe habuisset rem secretam!