bold = Main text
   Liber,  Caput     grey = Comment text

 1    I,     III    |       regnum: "Non adeo, inquit, fata despexêre Siciliam ut nulli
 2    I,     VII    |      patronique tanquam extincti fata expressis prosequeretur
 3    I,    VIII    |    hominum potestatem summi viri fata perveniant. Prior ibo, subornatisque
 4    I,      IX    | decernere? Quid scis an in paria fata nunc voces Poliarchum quibus
 5    I,     XII    |           pecus. Ergo Tonantem~ ~Fata premunt, nullumque timet
 6    I,     XVI    |      Nunc de integro quaestionem fata reduxerant, malletne peccare
 7    I,      XX    | sacerdotes. Iugulisque suffossis fata & deos in extis credebant
 8    I,      XX    |       Letum, vim, gemitum, arma, fata ducis.~ ~Stat dextra iaculum;
 9    I,      XX    |          Ecce autem, restabat ad fata ut pro Fetiali esses tuo
10    I,      XX    |         ignes.~ ~Heu Furiae! Quo fata cadent? Quid ponere templa~ ~
11   II,      II    |      petiisse, & quoniam sceleri fata obstiterant, ne coniurationem
12   II,      IV    |      extra sedem; semperque nova fata instare & meliora praeteritis;
13   II,       V(8) |      eluat. Ceterum unis Regibus fata huius curationis vim dederunt,
14   II,    VIII    |        saeve, tenes. Hi sunt tua fata, nec ultra~ ~Quam spirant
15   II,      IX    |           Nautam igitur sociorum fata deflentem, ut natassent,
16   II,      IX    |    secretus acerbissimum funus & fata iniqua terrasque indignas
17   II,      XV    |     retulit. De me quod placebit fata deliberent. Satis est gaudii
18   II,      XV    |         manus, ultricia sontes~ ~Fata vocant, subitisque dies
19   II,    XVII    |        nec risissent impune haec fata nec frustra timuissent --
20   II,    XVII    |          Parcas quae nascentibus fata disponant. Quippe ex eorum
21   II,    XVII    |    censebit te debere si felicia fata exorabili ore praesagiet.
22   II,    XVII    |    inflectuntur, cui hominum sua fata certo retuleris, cum incertum
23   II,    XVII    |        Mathematice, & tua ipsius fata perspicias? Cur nescisti
24   II,   XVIII    |    incertus anxie ad sui natalis fata respiciat. Tamen oblatae
25   II,   XVIII    |       secretum. At si illum mihi fata reddiderint, expugnabo taciturnitatis
26   II,     XIX    |      inquit, ergo nec fugam mihi fata reliquerint! En a Lycogene
27  III,       I    |       vicisse velim. Virtus haec fata peregit~ ~Indulsitque suis.
28  III,      II    |    sollicitudini. "Bene, inquit, fata, consuluistis, quod in tantarum
29  III,      IV    |       ipso malo remedium. Deos & fata spero, postquam sumus emoliti
30  III,       V    |         munere victam & coniugis fata prodentem. Inter cetera
31  III,       V    |        nunc dubitas frui,~ ~Quam fata praebent? Quid times vanas
32  III,       V    |      multum de vultu illius tibi fata communicaverint." Supervenit
33  III,      VI    |          sunt vincula aut verius fata, quae Siciliam proceribus
34  III,    VIII    |   patriae fortunae reliquias, si fata in patria saevire non desinunt,
35  III,     XII    |    repraesentabit quicquid de me fata decreverint. Nam hic status
36  III,      XV    |      tibi trado &, per utriusque fata obtestor, nulla vis ab hoc
37  III,     XVI(42)|          paterentur (i.e. di aut fata) ed. pri. et sec., 1627,
38   IV,      IV    |       patriae quoque & principis fata. Hae non statim & uno agmine
39   IV,       V    |       Lycogenis capite victoriam fata tribuerant. Haec non sine
40   IV,       V    |     Siciliae miseriis transigunt fata, quam ut omnium cladem meo
41   IV,       V    |          ne eum odisse incipias; fata sunt quae nos urgent; his
42   IV,    VIII    |       gentis discrimina & veluti fata aliquo rumore pervenerint,
43   IV,       X    |         deûm. Sed nos cunctantia fata~ ~Ursimus, & caecas peccando
44   IV,       X    |   Reginae filio, ut antea monui, fata expresserant. Loqui non
45   IV,       X    |       sit nescio, & ego iam alia fata ac, ut opinor, viliora exorsus
46   IV,      XI    |          Timandrae animus nondum fata, quamquam sese iam explicantia,
47   IV,     XII    |      vires maturavisse visa sunt fata ne omnes periremus. Quippe
48   IV,     XII    |      cunctandum existimans &, si fata obstabant, saltem fortiter
49   IV,      XV    |         timerent; nobiliora sibi fata deberi quam ut ea aetate
50   IV,     XVI    |      Hyanisbes imperium. Non nos fata in totum aversantur, quae
51   IV,   XVIII    |            Non tamen hic caedes, fata aut Pentheia Bacchus~ ~Attulit,
52   IV,      XX    |          Ille aberat&emdash;proh fata deûm!&emdash;seu texit opaco~ ~
53   IV,     XXI    |       belli exitu disceptaverint fata, in nobis mora non erit
54   IV,     XXI    |       tui mercedem nostra omnium fata dii prodegerint."~ ~4. Uno
55    V,       I    |      beneficio tuo minus erit. O fata! Quid quod video vulneratum &
56    V,       I    |      mihi saeva dies, inimicaque fata,~ ~Ultoresque dei." Simul
57    V,       I    |        campis,~ ~Quo Regis stant fata loco, quem Gallia nobis~ ~
58    V,       I    |       Nunc, ô nunc annuo vinci~ ~Fata libens, tanto quocunque
59    V,      II    |       eodem tempore Archombrotum fata vehere properabant in Africam,
60    V,      II    |  Argenidis caput grassantem hinc fata depulerunt, rursus muliebrem
61    V,      II    |       pompa triumphi. Sin aliter fata statuunt, nolo paucorum
62    V,     III    |         tua, sed & Cleobuli manu fata utique mea erunt, ad quem (
63    V,      IV    |          Quem ô, inquit, si mihi fata obvium dabunt, quanto lubentius
64    V,       V    |         loqueretur, rogabat quae fata, quae sortes inimicissimos
65    V,     VII    |          es, inquit, cui Arsidae fata commissa sunt, si strenuus
66    V,      IX    |       igitur illi sua & Siciliae fata disponunt praecipuumque
67    V,       X    |         malorum semina vos antea fata iunxerunt? Possum hoc a
68    V,       X    |    sacramentum ut, si eo me voto fata fraudaverint, non repugnem
69    V,     XII    |          stirpi Sardiniam tandem fata reddidisse. Inde Sardis
70    V,     XIV    |        exuberante hominum genere fata gregatim aut vehementi Sirio33
71    V,      XV    |         honos puppi, tot credita fata procellis.~ ~Europae Libyaeque
72    V,   XVIII    |          uterque tanquam propria fata spectabat. Si setius quam
73    V,     XIX    | admiratio&emdash;aut verius ipsa fata&emdash;sensim auxerunt.
74    V,      XX    |          non ulla dies, quae non fata impia rumpant.~ ~Iungite
75    V,      XX    |      ignoro; multa silenda sunt. Fata ipsa felicitatis partem,