Liber,  Caput

 1    I,      II|           Sicilia esset: quis ille Lycogenes, de cuius castris suspicio
 2    I,      II|            speravit seu metuit. At Lycogenes hoc ipsum indignatus aliquem
 3    I,      II|   inclinavit ad Regem victoria. Et Lycogenes palantibus suis receptui
 4    I,      II|         perniciem experiri. Quippe Lycogenes suos omnes ad aperta facinora
 5    I,       X|         sum assensus, quas ferebat Lycogenes, nisi quod intra duas cohortes
 6    I,       X|           quid suo adventu moveret Lycogenes; eum enim non tam conciliatae
 7    I,    XVII|              nuntiabatur adventare Lycogenes. Quem ipse quo vultu exciperet,
 8    I,    XVII|   composito Argenidi loqui. Quippe Lycogenes paucissimis familiarum comitatus,
 9    I,    XVII|       causa tenens. Sed ut propior Lycogenes intra pauca vestigia fuit,
10    I,    XVII|         omitti non solent. At vero Lycogenes inter officiosae demissionis
11    I,   XVIII|        disserente Nicopompo timuit Lycogenes invidiam, quod ab suo nepote
12    I,   XVIII|          abnuens sibi placere quae Lycogenes attulerat, tandem omnium
13    I,   XVIII|            locutus est: "Scio, te, Lycogenes, haec philosophandi magis
14    I,     XIX|     Capitulum XIX~ ~1. Iratissimus Lycogenes erat destitutam a Dunalbio
15    I,     XIX| breviterque narravit quam contumax Lycogenes esset in Reges. At illa
16    I,      XX|           templum prodituros. Ipse Lycogenes in Meleandri thalamo erat
17    I,      XX|    processit. Proximus antecedebat Lycogenes, cuius latus de Regis imperio
18    I,      XX|          imparatam. En genitor, en Lycogenes adest. Poscor ad sacra.
19    I,      XX|  comparavit. Iamque hinc Rex, inde Lycogenes, mediam hostiam habebant.
20    I,      XX|             cuius exta Rex simul & Lycogenes tenuerunt. Ab hoc sacro
21   II,       I|            praestari. Haec modeste Lycogenes & tantum apud eos quibus
22   II,       I|            in animo esse; si simul Lycogenes & factiosorum praecipui
23   II,     III|         laedere puta. Nam & primus Lycogenes peccavit in foedera, & ipsius
24   II,     III|   praestare, quoscunque delegisset Lycogenes; et ubi regia vexilla fulcissent4,
25   II,      IV|            solutiori cura cum suis Lycogenes meditatum facinus adornat.
26   II,      VI|          Epeircten tenuisset, tunc Lycogenes ad eum opprimendum cum subito
27   II,     VII|           exemplo instituit.~ ~6. "Lycogenes salutem Poliarcho. Quam
28   II,    VIII|           igitur litteris advocat. Lycogenes nondum maturis ad secedendum
29   II,    VIII|             Nihil securius quam ut Lycogenes simulatione valetudinis
30   II,       X|            hoc epistolae initium: "Lycogenes salutem Poliarcho." Statim
31   II,       X|        incerti. Erat is autem quem Lycogenes ad Poliarchum miserat. Dum
32   II,       X|     accusabatur Meleander; delator Lycogenes erat. A Meleandro se ad
33   II,       X|           mortem audiebat deposci; Lycogenes amicitiam spondebat. Quae
34   II,     XIV|       aliquid addas? Quid acerbius Lycogenes instituat? Immo quia amicus
35   II,      XV|            de armilla quî sciverit Lycogenes possum coniicere. Tu rem
36   II,      XV|       Cleobulus, nisi venenum quod Lycogenes significat? Sed videamus
37   II,     XVI|       gnarus quam gravis immineret Lycogenes quo die de damnatis sumebatur
38   II,     XVI|      subito furto tentaret. Quippe Lycogenes post Eristhenem & Oloodemum
39   II,     XVI|        viris frequens. Ad quos ita Lycogenes: "Ne frustra convenisse
40   II,     XVI|       hostico & viribus impar (nam Lycogenes strepitu pugnantium ad se
41   II,     XVI|   discrimine sed vicisse videbatur Lycogenes, qui suorum impetu laetus
42   II,     XVI|         insulae Ennam.~ ~4. Iamque Lycogenes iura regni & insignia usurpans
43   II,   XVIII|     auspicium accepit. Certus erat Lycogenes non se diutius imperaturum
44   II,   XVIII|           scripserit ad Poliarchum Lycogenes. Gelanorus inexpectata acerbitate
45   II,     XIX|           Enna licentius exsultare Lycogenes aditusque multiplici ratione
46   II,     XIX|  subiacebat. Insecutus postera die Lycogenes, triumphantes copias effudit
47   II,      XX|            militaris erat clangor, Lycogenes ausus est credere Regis
48   II,      XX|          regionem. Ictus ex merito Lycogenes fortunae recedentis praesagiis
49   II,     XXI|       respiciebant. Sciebat quoque Lycogenes nihil optabilius sibi quam
50   II,     XXI|            mercenariorum suspectos Lycogenes locaverat Nabide duce, ut
51   II,     XXI|           colloquium. Misit quoque Lycogenes haud imparem manum unumque
52   II,     XXI|         quid praeco attulisset. Et Lycogenes cum praeter spem haec avide
53   II,     XXI|             illi trahebant. Tandem Lycogenes ex re capto consilio subitum
54   II,     XXI|  reddiderat. Tanta clade perculsus Lycogenes repetit castra cum illis
55  III,       I|         militibus laxa perturbatus Lycogenes intrasset, ferox mali insania &
56  III,       I|          ad subsidium properavêre. Lycogenes vallo reciso occupaverat
57  III,       I|         oporteret vel tueri, donec Lycogenes in proximum tabernaculum
58  III,       I|           hostem convertitur.~ ~7. Lycogenes intellecto periculo (iam
59  III,       I|      longeque turbabant. Tunc vero Lycogenes gnarus si cum copiis deleretur
60  III,       I|          vultis, bis vincendus est Lycogenes. Iam enim in Regem contendit,
61  III,       I|           in acie mortem. Eminebat Lycogenes notissimis armis & per suorum
62  III,       I|       Radirobanes aemulus & hostis Lycogenes. Itaque vicino Timonidi
63  III,       I|            avide ruit qua pugnabat Lycogenes. Et ille se quaeri indignatus
64  III,       I|  sublevaturi. Versabat se in arena Lycogenes obligatus tibiarum & lacertorum
65  III,     III|            Argenis. "Quid interest Lycogenes an Radirobanes vicerit,
66  III,      IV|       Eristhenes, & infelix vindex Lycogenes ceterorum animos aliquandiu
67  III,     VII|          feminam genuit, ausus est Lycogenes tempestatem excire quam
68  III,     VII|      audire, repetenda est series. Lycogenes sua nobilitate & Regis patientia
69  III,      IX|      nostrum flagitiosa proditione Lycogenes. Impatiens artis30 qua Rex
70  III,      IX|            perfecta tibi reddant.' Lycogenes se suamque fortunam tradere
71  III,     XII|       discessit ab Epeircte ex quo Lycogenes victus est. Tanquam augustiori
72  III,     XII|         mittunt." "Victus ergo est Lycogenes?" subiicit Poliarchus. "
73  III,   XVIII|        casu occideret. Neque tamen Lycogenes quid meritus ipse aut Meleander
74   IV,      IV|        uxorem illam haberet, ausus Lycogenes omnem perfidiam non statim