Liber,  Caput

 1    I,       V|            familiae integram fidem fore, nullumque servorum, si
 2    I,       V|        dignum se peiori calamitate fore, si de illius fide auderet
 3    I,     VII|       exaudiri; & suspicioni locum fore si qui viam in proximo obirent.
 4    I,       X|          fidem (quia externi sunt) fore hinc illis instar sequestrorum
 5    I,       X|       dicendam causam accerserent. Fore enim sine exemplo si defensione
 6    I,    XIII|         ingenia. Nam nec compendio fore, si egregios viros oporteret
 7    I,     XIV|          dixit: toti oppido crimen fore, si in eius finibus Poliarchus
 8    I,     XVI|            nihil in Sicilia firmum fore. Aderat Archombrotus, Regisque
 9    I,   XVIII|            ferventibus, num quieta fore speres comitia? Num largitionum
10    I,     XIX|     hospitii gratiam apud se vanam fore; vitam & quaecunque per
11    I,     XIX|          Messanae intra quatriduum fore. Postquam ille discessit,
12    I,      XX|          illius facinoris vindicem fore aut cessantem iri a Lycogene
13   II,       I|           mulieri graviorem hostem fore si eam odisse non sciretur.
14   II,     III|     quingentos in fide & potestate fore; in praetorianis partim
15   II,     III|     promptiores ad omnia exercitus fore. Equidem quaerendum censeo,
16   II,       V|          sponsionem non exigi, nec fore ut toties eam repeterent,
17   II,     VII|           armillam Poliarcho munus fore idoneum Argenis atque Cleobulus
18   II,    VIII|          libero frustra in ceteros fore saevitiam. At Cleobulus: "
19   II,      XV|           autem amoris non minimum fore, si nuntiet num ipse a Lycogene
20   II,      XV|       nuntianda tardiorem Lycogene fore. Ubi vero Gelanorus de Poliarchi
21   II,     XVI|    extructurum. Annuos etiam ludos fore in quorum praemiis haec
22   II,    XVII|      nescisti me tibi hodie gravem fore? Cur non in experimentum
23   II,   XVIII|     oblatae benevolentiae praemium fore. Nec morati50: medium praestigiatori
24   II,   XVIII|         futurum. Ut spondeat tutum fore secretum. At si illum mihi
25   II,     XIX|         atque intellegat nihil nos fore in eo colendo segniores
26   II,     XIX|    obsistere, & ex maiestate Regis fore si fidei simulatione deceptus
27   II,      XX|           ille ignarus suspiciosum fore si cuperet validissimas
28   II,     XXI|         fide interposita incolumes fore, inermes constituit. Acegorae
29  III,       I|         aperta vi se Regibus parem fore. Belli furto igitur opus,
30  III,       I|       saltem exitium pro beneficio fore peiora metuenti. His secum
31  III,      II|         Sibi tamen praeterea curae fore ut beneficium in memorem
32  III,     III|         consilium. In expedito rem fore; despectumque Archombrotum
33  III,      IV|   luxuriant. Sed nec crede iniquam fore causam & quam dii hominesque
34  III,      IV|          habena reverentiam nostri fore expertis quid possimus.
35  III,       V|   redigeretur, facilem de Argenide fore victoriam. Erat ingeniosus,
36  III,      VI|      consilio qui id Regi ingratum fore cognoverant. Quippe Rex
37  III,      VI|      plurimum ad sanitatem mentium fore, si eadem in posterum arcerentur.~ ~
38  III,     VII|         penetravisset, sacrum hunc fore. Tum si qua de nostris mulieribus
39  III,     XII|              fortitudinis praemium fore Argenidem. Ita enim rumor
40  III,     XII|      speravit illos sui incuriosos fore, se audacius admovit Arsidae. "
41  III,      XV| Radirobanem monstrabat. Non aequam fore causam Poliarchi se in regium
42  III,      XV|            ibat? Pro flammeo velum fore quo celaretur discedens.
43  III,     XVI|         valet? Et quid tractabilem fore existimas?"~ ~2. Tum Selenissa: "
44  III,      XX|          matrona, illo incolumi me fore securum? Quid si mutabitur
45  III,    XXIV|          poterant, sibi praecipuam fore asseruit. Quibus subito
46   IV,     III|            Quid iam enim existimem fore secretum?&emdash;quae mora
47   IV,      IV|           validam seditionem vires fore, nec longa & supervacua
48   IV,       V|          sibi hunc denique generum fore. Ego intempestiva pertinacia
49   IV,     VII|         quae nobis eveniant, vanam fore id quod futurum est deprecantis
50   IV,      XI|     capitis pretium talenta centum fore.' Pertimuimus ad illius
51   IV,   XIIII|        aciem, sed triumphi speciem fore. Nam videre, non experiri
52   IV,     XVI|        patriae sinu tam vectoribus fore quam ratibus. Haud tarde
53   IV,    XVII|         omnes pro flagitii infamia fore si desereret Hyanisbem &
54   IV,   XVIII|           esse quietum, incuriosos fore vel segnes existimas? Quos
55   IV,     XIX|      quoque dato terrore civitatem fore existimans, milites distribuit,
56    V,       I|     procedunt, nec disparis laudis fore & vitam extorsisse pugnanti &
57    V,       I|     Achilles, contra auro vile non fore genti Sardorum principis
58    V,      II|        illis. Id solatium Argenidi fore ut securior maiora expectet
59    V,      IV|            tempestatis pretio sibi fore, quae haec litora dedisset.
60    V,       V|    periculo. Negotium unius mensis fore, intra quem possint de Archombroto &
61    V,     VII|     reliquit." Iuba rem curae sibi fore asseruit statimque per homines
62    V,     VII|         praecepit. Forsitan quippe fore ex usu absolutis latronibus
63    V,       X|    suspicione quidem vacavit noxae fore si in hostis potestate perseveraret,
64    V,       X|        medio perseveraret, omnibus fore ingratum nec inultae, quicunque
65    V,       X|     recipere id & gratum filio suo fore.~ ~6. Postquam Timonides
66    V,     XIV|            exuat hos affectus, nec fore constantem in disciplina
67    V,     XIV|            fortuna servorum greges fore qui maneant meos nutus,
68    V,     XIV|            promisit integram fidem fore. Sed de praeteritis tantum
69    V,     XVI|      credebat pollicentis innoxium fore exercitum. Magis mulieri
70    V,     XVI|          tantorum cruore principum fore Siciliam. Num denique aut
71    V,     XVI|           ambo legati suis Regibus fore gratissimum si, occursu
72    V,     XIX| meditabatur, si illâ (ut aliquando fore sperabat) obsequiis suis
73    V,     XIX|      Illico utrumque voti compotem fore&emdash;quod ita demum erit,