Liber,  Caput

 1    I,       V|    doluisset de oblato discrimine. Gelanorus fidissimo metu in domini
 2    I,       V|         iniuriae." Nihil referebat Gelanorus, sententiae incertus & astra
 3    I,     VII|           diu quaestio fuit, donec Gelanorus: "Ite, inquit, ad consilium
 4    I,     VII|           nihil in rem meditantur, Gelanorus equos revinxerat aderatque
 5    I,     VII|       expriment verum." Indignatus Gelanorus se in salute domini non
 6    I,     VII| Archombrotus ne perfunctus officio Gelanorus protinus rediret ad specum:
 7    I,     VII|            iussus est nihil movere Gelanorus, sed tanquam a convulsae
 8    I,    VIII|                Capitulum VIII~ ~1. Gelanorus postquam domini equum admota
 9    I,    VIII|      gentium cecidisset. Cohorruit Gelanorus, & quae hae fraudes quodve
10    I,    VIII|            Regis metueret, retulit Gelanorus, ausus est per tenebras
11    I,    VIII|      horrore, petentique ubi esset Gelanorus ostendit venientem. Simul
12    I,    VIII|      postquam convenêre, ita prior Gelanorus: "Vivit, ô Arsida, Poliarchus,
13    I,    VIII|       defugere dixit: duceret modo Gelanorus ad specum; cupidumque Poliarcho
14    I,    VIII|         coniungeret. "Immo, inquit Gelanorus, arte opus est qua Timocleae
15    I,    VIII|          sparguntur in diversa, et Gelanorus quidem qua compendium ad
16    I,      XI|   tempestate ferventibus. Cum enim Gelanorus descessisset ab Arsida,
17    I,     XIX|            Gelanoro Poliarchum. Et Gelanorus quidem cum Arsidae ad uxorem
18   II,      IX|         confusio? An non illic est Gelanorus libertus Poliarchi, quem &
19   II,      IX|           inanem tumulum quaeris?" Gelanorus deponere iussit hos metus:
20   II,       X|    Poliarcho exire ferro miserias. Gelanorus rapidos vortices in exitium
21   II,       X|         eriperetis?" Neque segnius Gelanorus manu ferrum tenebat vinculaque
22   II,       X|          fato, victor quoque unius Gelanorus sese patrono applicuit.
23   II,       X|            sub Poliarcho duo; unum Gelanorus abstulerat. Nautae vero
24   II,     XII|            operam dare. Si veniret Gelanorus, Africam paucis horis longe
25   II,    XIII|            2. Horum omnium ignarus Gelanorus navigabat in Siciliam prosperis
26   II,    XIII|            restitutum. Nec ignarus Gelanorus candidissimum esse a via
27   II,    XIII|           nomine, ictus aliquantum Gelanorus in Hieroleandrum respexit.
28   II,    XIII|         vivam maluisset) sentiebat Gelanorus suis rebus conducere, quia
29   II,     XIV|                 Capitulum XIV~ ~1. Gelanorus commendatis de more versiculis,
30   II,     XIV|      subeamus fortiores." Tum vero Gelanorus rogare prolixius an duraret
31   II,      XV|            sine Poliarcho venisset Gelanorus; an potius ille lateret,
32   II,      XV|        ipse moliretur. Nihil minus Gelanorus conveniendae virginis avidus
33   II,      XV|     perplexius visum: cum nec ipse Gelanorus precibus ac deinde propemodum
34   II,      XV|      Timonidem reliquisset negabat Gelanorus aut Timonidem aut armillam
35   II,      XV|            Lycogene fore. Ubi vero Gelanorus de Poliarchi periculo egit (
36   II,      XV|        naufragum defleveramus, cum Gelanorus spem hic nobis restituens
37   II,   XVIII|           ad Poliarchum Lycogenes. Gelanorus inexpectata acerbitate motus
38  III,     XII|          enim rediisset in Africam Gelanorus nec ut convenerat Clupeae
39  III,     XII|         amicitiae oblitum credebat Gelanorus. Sed nihil est suspicioso
40  III,     XII|            se debeat?" Anxio animo Gelanorus hanc domini mentem accepit.
41  III,     XII|     commode perducet." "Atqui, ait Gelanorus, prius exsequar mortem quam
42  III,     XII|           expectare.~ ~6. Dum iret Gelanorus, quidam ex vicinis oppidis
43  III,     XII|          proceribus Arsidas venit. Gelanorus frontem omnium contemplatus,
44  III,     XII|      obiter admotus: "Sum, inquit, Gelanorus. Sed tantisper me nosse
45  III,     XII|      venatu oblectabat. Ipse autem Gelanorus, tanquam Epeircten pergeret,
46  III,     XII|   adfuturum coniicio." Nihil ultra Gelanorus memorabat, Arsidam quippe
47  III,    XIII|            confidere? Sed obstabat Gelanorus, dominum subinde admonens
48  III,    XVIX|         Unus tamen omnium conscius Gelanorus. Ceteri familiares utique
49   IV,     XVI|          suppressisset maiestatem. Gelanorus, quae premenda aut referenda
50   IV,    XVII|    solverat, cum adesse Poliarchum Gelanorus nuntiavit.~ ~4. Tunc vero
51   IV,   XVIII|   coronaverant, adeo ut sub noctem Gelanorus, cui credita erant castra,
52   IV,     XIX|     fortuna quae classiariis fuit. Gelanorus, audito tumultu in litore,
53   IV,     XIX|            turmis. Contentus etiam Gelanorus a castris & urbe prohibuisse
54   IV,     XIX|      imperaret. Huic tamen additus Gelanorus ut vigore aetatis sufficeret
55    V,    VIII|         iubenti diligenter parebat Gelanorus. Rectores triremium, classiarios,
56    V,    VIII|            habitabat deductus est. Gelanorus insperato conspectum laetissimo
57    V,    VIII|         Tertius colloquendo aderat Gelanorus. Nam hunc omnis arbitrum
58    V,    XIII|            consultatione occupatum Gelanorus dubio inter credentem &
59    V,     XVI|            6. Ubi vero cum Micipsa Gelanorus ad Regem pervenit, tunc
60    V,     XVI|            amplexus est, statimque Gelanorus (nam honori Galliae datum
61    V,     XVI|           huc illos opperiar." Tum Gelanorus: "Est praeterea, inquit,
62    V,     XVI|            vulgaria, nihil publice Gelanorus dicere debuit, nec privatim
63    V,     XIX|            cum Regibus cenaverunt. Gelanorus, Arsidas, Gobryasque intererant.