Liber,  Caput

 1    I,       I|           praecepi ut sub vestris oculis dederit poenas. Duos qui
 2    I,     III|         Argenidem." Ad haec verba oculis Poliarchi modico tremore
 3    I,      IX|         in eam ardentibus intuens oculis: "Si iam, inquit, mentiri
 4    I,      IX|    dolorem habuerat, nisi quod in oculis rubor tumebat, quem admota
 5    I,     XIV|         cum vidisset ignotum suis oculis Gelanorum, percunctata quis
 6    I,    XVII|            hunc praesentem mentis oculis dulci studio alent, seu
 7    I,      XX|       ausa referre, tamen maestis oculis in eum breviter fixis efficacius
 8    I,      XX|         prohibito ne Eurymedem ab oculis iuberet abire. Mox discedentem
 9    I,      XX|           Poliarchum qua licuit45 oculis secuta, opportune Arsidam
10    I,      XX|       templo egressa, variantibus oculis comisque per horrorem iactatis,
11   II,      IX|           per turbinem non licuit oculis sequi. Obstabant medii fluctus,
12   II,      IX|          virginis iram, ex illius oculis accepturus an vivere deberet.
13   II,       X|         esse delatam? Cunctabatur oculis suis credere repetentibus
14   II,      XI|  sequebatur, loci formam curiosis oculis lustrans, quem recens maris
15   II,    XIII|        advenerat, obiisse Aldinam oculis ex dolore turgentibus querens --
16   II,     XIV|          inflarem. Cui non sit in oculis adhuc recens poetae impietas,
17   II,     XIV|  Deceptisque pulchritudine poculi oculis non videre, non scire patiuntur
18   II,      XV|            Lycogenem & venenum in oculis mentis habente, biduum quaestioni
19   II,     XIX|        mutatio animi tegeretur in oculis. Nihil tamen repugnare aut
20   II,    XXII|          apud te fidem, qui hisce oculis & manibus vix credo? Dicam
21  III,     XII| Poliarchum conspexit nec exsertis oculis imperantem. "Heu quid adspicio,
22  III,     XIV|          illuserit. Ipsum quoque (oculis nutuque absentem Meleandrum
23  III,      XV|         subiicit Poliarchus, hanc oculis quaerebam. Tibi enim hodie
24  III,    XVII|         suppresserat) circumlatis oculis victricem requirebant. Rex
25  III,   XVIII|     cognosco. Quis vigor? Quod in oculis iubar? Omnia lineamenta
26  III,   XVIII|    abscessit aut fortasse nostris oculis erepta tamen inter nos versatur,
27  III,    XVIX|  consiliis ambiam Regem, donec in oculis Siciliae mihi tua alumna
28  III,    XXIV|          frustraque toto cubiculo oculis thecam vestigat. Quod ne
29  III,     XXV|        tentato, notatis praeterea oculis spirandique mensura, mirari
30  III,     XXV|      ferociter intentus quaerebat oculis suos, dextramque ferebat
31   IV,      II|        pergit, ne praeco legentis oculis motibusque curiose immineret.
32   IV,      II|   iniuriae impatiens flagrantibus oculis totaque oris specie proclamavit
33   IV,     III|           ubi primum ex utriusque oculis evasit, inassuetae celeritatis
34   IV,       V|        plenus erat, statim mentis oculis oberraverunt egregiae felicitatis
35   IV,      IX|           in cubiculo erat, omnia oculis illis nova, per singula
36   IV,      XI|      pallam in vultum duxit quasi oculis male esset. Obfirmata deinde
37   IV,    XIII|           undique silentium fuit, oculis mentibusque in hoc unum
38   IV,    XIII|           vates (simulque Druidam oculis designat) non abstinuit
39   IV,   XIIII|           diis, vix fortunae, vix oculis credebamus. Iuvabat contrectare
40   IV,    XVII|           hinc scias: quod vix ab oculis meis abscesserat Fetialis
41   IV,    XVII|         specie factam leo vehebat oculis in altum erectis, pectore
42   IV,    XXII|        periret diu armorum aditus oculis manibusque metiti sunt.
43    V,     III|          leget & ceterorum omnium oculis sancte subducat. Ita enim &
44    V,      IV|  cogeretur. Nondum vero ab illius oculis Siciliam venti removerant,
45    V,     VII|   vehementer intendit strictisque oculis: "Cave, inquit, cave, ô
46    V,      IX|    steterunt immoti; mox trucibus oculis necdum tamen omnia impetui
47    V,       X|           consilio malo obiecisse oculis tuis illum propter quem
48    V,     XII|           ara accepit deleatur ab oculis vestris & summi Iovis memoria.
49    V,     XII|            quas deinde subiiciant oculis & veluti ex alto deducant
50    V,     XII|          avidius haesit in amictu oculis suis insueto, quem severi
51    V,     XIV|       quoque Poliarchus repetebat oculis vultus sibi puero toties
52    V,     XIV|      pugnant, ambo pro patre & in oculis patris occubuêre. Perire &
53    V,     XIV|      fixis uterque sed inutilibus oculis dulcissimo errore elanguit.
54    V,     XIV|    publicam causam agenti vultu & oculis favebant. Sed Aneroëstus,
55    V,     XVI|      mulieri irascebatur, quae ab oculis suis avertisset hoc bellum
56    V,   XVIII|          ad eandem illam mensam & oculis litteras Hyanisbes obiicit.
57    V,     XIX|      intravit, ne usurpare quidem oculis virginem licuisse, quam
58    V,     XIX|        Peperit tamen filium, quem oculis viventis admovimus. Petii