Liber,  Caput

 1    I,     III|         suis quid illic sentirent homines posse intellegi. Laudato
 2    I,      VI|         Regibus obloqui audet cum homines sibi gratos ceteris anteponunt.
 3    I,     VII|         si non scires nihil prius homines a Gelanoro quaesituros quam
 4    I,    XIII|          profundi, tot vilissimos homines de aerario vivere placet.
 5    I,    XIII|         cessamus licitari? Id est homines fortitudine aut litteris
 6    I,    XIII|    illustrius quam publico sumptu homines ad ornatum saeculi editos
 7    I,      XV|           inconditi illi ex agris homines intravêre, medium Archombrotum
 8    I,     XVI|    externum iuvenem, quem rustici homines producerant, non esse Poliarchum;
 9    I,    XVII|    perorasset, laudavi fidissimos homines & ad suos agros demisi.
10    I,    XVII|           perterritus, & imperiti homines, neque vultu, neque insania
11    I,    XVII|          potissimum affectum isti homines coeperint inclinare, hunc
12    I,   XVIII|          argumentum: ecquod inter homines esset aequissimum imperii
13    I,   XVIII|          divinius aut regno inter homines utilius crediturum.~ ~3.
14    I,   XVIII|          ad naturam accedit, quae homines vetat extra leges naturae
15    I,   XVIII|        heros obtrudis, quot illic homines senatum constituunt. At
16    I,     XIX|        vitam & quaecunque per eam homines habent semper illi debiturum.
17    I,      XX|           diei secundam religiosi homines Palladi nuntiaverant) inter
18   II,       I|         Regem criminatio, cum per homines subornatos in populum spargeret
19   II,      IV|      innumeris fidem fecerunt, ut homines omnia temere crederent timerentque.
20   II,       V|        quae acceptos immortalibus homines facit, sed illius tantummodo
21   II,      VI|             ad eum suae factionis homines, tanquam procerum urbiumque
22   II,    VIII|          interim & Eristhenem per homines fidos sic servari intererit
23   II,     XIV|         haec erit. Sic vitia, non homines, laedentur, nec cuiquam
24   II,    XVII|            quod in ortu infantium homines curiosi aut amici notaverint?~ ~
25   II,    XVII|      consuetudine placituros quam homines acceptum45 Saturnum acri &
26   II,    XVII|           Hi enim transacta inter homines secretaque accurate explorant &
27   II,     XIX|          diu secum exegit Rex qui homines aut unde venirent. Sed in
28   II,    XXII|       haec strages fuit. Iacebant homines pecudesque, machinae, tentoria,
29  III,     III|         esse crudelius quam, quod homines appellant suavissimum, amorem.
30  III,     XIV|        studia, quisve modus inter homines famam aut veniam vel denique
31  III,   XVIII|      virgunculae manu putemus tot homines fusos & non potius lacertis
32  III,    XXII|        his quoque deterius genus, homines quidam scientes formularum
33   IV,      IV|      cohortes, tot omnis fortunae homines, quibus tela ultro concedimus?
34   IV,      IV|      purpuram, tanquam regna, non homines copulentur hymenaeis aut
35   IV,    VIII|           coeperunt explorare qui homines aut unde navigarent. Omnia
36   IV,    VIII|          laetitia reficiebat. Nam homines ruri assueti saepius in
37   IV,    XIII|           esse nos nec propemodum homines credam. Quo animo putas
38   IV,   XIIII|         sciendi quae tellus quive homines extra Galliam essent sine
39   IV,   XIIII|           compertum est! Lymphati homines ibant viasque scrutabantur &
40   IV,     XVI|           Adhuc incerti erant qui homines aut quae tellus, sed amoenam
41   IV,   XVIII|         ad tributa, nisi ipse per homines a se legatos consentiat?
42   IV,   XVIII|       incipiunt; mox in gratiosos homines dividi, pignori dari, veraque
43   IV,   XVIII|        agris ad pascua aut aratra homines, domiti labore sensuque
44   IV,   XVIII|  iciendorum auctoritas (quae apud homines gravissima censentur), cur
45    V,     III|        varia est, sed tempus, sed homines; denique estis Reges. Si
46    V,     VII| quaestionem, deosque appellabat & homines, nec sine suspicione circumspiciebat
47    V,     VII|       fore asseruit statimque per homines fidos vicinorum portuum
48    V,      XI|      alienum iugum accedere saepe homines malint quam alicui populari
49    V,     XII|    Praecipua tamen est cautio (ut homines sumus), si aut durius imperitet
50    V,     XII|     terrarum statim repertos esse homines qui Gallice scirent. Alter
51    V,     XIV|        discessu nulli ordines aut homines cessabant. Maurorum procerum