bold = Main text
   Liber,  Caput     grey = Comment text

 1    I,       I    |   convenisse. Neque minus Timoclea fortunam adorabat, quae tantum par
 2    I,      II    |          habet, tantae hereditatis fortunam destinat. Quis crederet,
 3    I,     III    |            quod ad pugnas omnemque fortunam tam alacer Poliarchus ad
 4    I,      IV    |      tumultu quicquam excideret in Fortunam aut Regem indignum. Sed
 5    I,      VI(15)|         sed unde sibi securitas in fortunam & proditum Regem affulget.
 6    I,   XVIII    |     verentibus fatis, ne si summam fortunam ac mentem dent homini, deum
 7    I,     XIX    |        quam scrutatoribus abfuisse fortunam comiter omnes habebant:
 8   II,       I    |            eiusmodi clade indignis fortunam placabimus. Si ea calamitas
 9   II,       I    |        hortata novo bello experiri fortunam, adiecit se hactenus cum
10   II,    XIII    |       litteris, nec patruo praeter fortunam minor, qui sacerdotii purpuram
11   II,     XIV    |   indignantem impleverat, non modo fortunam sed & Regem atque Lycogenem
12   II,    XVII    |          debeas, sed parentes, sed fortunam, quae gravidae matri fuit,
13   II,    XVII    |          hos casus illamque motura fortunam est, duret in caelo & destinatum
14   II,   XVIII    | velitatione collati variam in dies fortunam ad suos ferebant. Nihil
15   II,   XVIII    |           facile id supercilium in fortunam retulerat, quae priores
16   II,    XXII    |         Regem omnemque illius diei fortunam sermonibus celebrant, intrat
17  III,     III    |      exciperent; illis deos, illis fortunam pugnavisse; se sane, si
18  III,     III    |        amorem. Nec tam sibi nocere fortunam arbitrabatur quam silentium
19  III,      IV    |           obnoxie placantur & ante fortunam armorum ab facinore donatos
20  III,      IV    |           aut favore in utramlibet fortunam securi sint. Hos te maxime
21  III,       V    |         foedera inire. Liceat meam fortunam miscere cum tua aut, ut
22  III,       V    |           debet in quem velit suae fortunam Siciliae transferre. Haec
23  III,       V    |      amator addebat quae utriusque fortunam decebat. Argenis non modestia
24  III,     VII    |      consilia Meleandri moresque & fortunam Argenidis."~ ~8. Tum Selenissa: "
25  III,      IX    |     reddant.' Lycogenes se suamque fortunam tradere illis professus: " '
26  III,      XV    |             Nunc iterum opes meas, fortunam, amicitiam, qua licet, tibi
27  III,     XVI    |     admonuerat illi sceleri abesse fortunam. Mireris Theocrinem tot
28  III,     XXV    |            sitam esse consilii sui fortunam ut redire non posset sperata
29   IV,       V    |        posteri probent, damnentque fortunam. Huius autem Insulae conspectum,
30   IV,      VI    |         regni tutus. Antianam vero Fortunam (nam per hoc litus via est)
31   IV,     VII    |    sacerdos, datisque mox sortibus Fortunam quaecunque Arsidas postulavisset
32   IV,     VII    |        interpretatione corruperit. Fortunam appellant quicquid incertum
33   IV,     VII    |         Nec miseri vident eiusmodi Fortunam non divinum aliquid esse,
34   IV,     VII    |           paucis absolvam: venisti Fortunam exoraturus; illi fecisti,
35   IV,     VII    |          censes, certe fateris iam Fortunam ergo scire quid te dii mulctaturi
36   IV,     VII    |            Fortuna.~ ~7. "Vides ut Fortunam sustuli, hospes, non illam
37   IV,     VII    |           suspensos animos tenent, Fortunam appellamus. Huic templum,
38   IV,     VII    |        acciperet. Hanc te, hospes, Fortunam venerari, huic gratias habere
39   IV,    VIII    |            quam in regii sanguinis fortunam adoptabant, puellula & vocatus
40   IV,    VIII    |           12. "Sicambre, cui gnati fortunam Regina crediderat, mediocris
41   IV,       X    |     numinibus, in quae potius quam fortunam referebam rerum seriem: " '
42   IV,    XIII    |           enim eventu suam quisque fortunam expectabat, & ceu suus funderetur
43   IV,     XVI    |      purpura non fulgeret. At illa fortunam plus quam se peccasse referebat
44   IV,     XVI    |           iussu ipsius generis sui fortunam fideliter tacuisset. Ceterum
45   IV,    XXII    |            discrimine totius belli fortunam provocatus exciperet. Vicit
46    V,    VIII    |     implebo." Sed Arsidas Gelanoro fortunam excusaturus: "Mane, ait,
47    V,       X    |            se pendere tantae litis fortunam & exitum. Magnifice intumuerat
48    V,       X    |    Magnifice intumuerat audebatque fortunam despicere. In memoriam quoque
49    V,     XIV    |       intellexi mei regni domusque fortunam. Tanti heredis, quem dii
50    V,    XVII    |             vix forma deterior aut fortunam minori spiritu implens,
51    V,     XIX    |            privatorum discrimina & fortunam nobilitat. Obsequens dicto