Liber,  Caput

 1    I,   XVIII|        navis, utcunque praestanti, filium rudem in successionem non
 2   II,      XI|     ideoque audacior: nunc Reginae filium adventasse; nunc eius cadaver
 3  III,       I|           iocatus quod adhuc rudem filium substituebat in gloriam
 4  III,       V|         hymenaei. Denique finge te filium meum esse; quantumcunque
 5  III,       V|      effatus laudare deinde ipsius filium coepit, qui in aula vivebat,
 6  III,       V|        noctem digressus Selenissae filium accersit (Demades nomen
 7  III,       V|          secum adhucque deliberans filium rogat pluresne adfuissent
 8  III,     VII|       secundus est) transituram in filium tuum. Si plura desiderabis,
 9  III,    VIII|    decedens me quidem iam adultam, filium autem vix cunas egressum
10  III,    VIII|    afferebat, ferventibus lacrimis filium perfudit, subita morbi mole
11  III,    VIII|        quem iam flammae corripient filium meum, illam teneram aetatem
12  III,    XVIX|          quaerebat. Ego tanquam ad filium irem etiam hospitem salutavi,
13   IV,    VIII|     terrore coërcitus fuerat. Apud filium vero prudentiae & fortitudinis
14   IV,      IX|      applicitumque Reginae genibus filium tradit. Concesserat Regina
15   IV,      XI|         sit? Non novisti Timandrae filium, principem tuum?"~ ~3. " '
16   IV,     XII|           fingas.' Versa deinde ad filium: " 'O mi Astioristes, inquit,
17   IV,    XIII|      experientia credebat, nunc in filium & ipsum non minima perturbatione
18   IV,    XIII|        existimas, nihil minus hunc filium mihi volo, ut si non vincula
19   IV,    XIII|      populo aequum esse, quod sibi filium regnoque heredem reddidissent.
20   IV,   XIIII|         Regis illius casibus palam filium ingemiscere, conscia ex
21   IV,   XIIII|            erant & Timandra vivere filium ac valere asserebat, sibique
22   IV,     XVI|      amicorum incusare quod abesse filium esset passa, in quem debuerant
23   IV,     XVI|        tempestate turbasset. Sed & filium non procul abesse & impigre
24   IV,    XVII|          deûmque auxilio incolumem filium dixit brevi rediturum in
25   IV,    XVII|  Radirobanes mihi regnum & Argenis filium tollit?" Sic plena terroris
26   IV,    XVII|           Siciliae Regi indices te filium meum esse. Qui si te generum
27   IV,    XVII|            redeas, postquam te hic filium sensero & Radirobanes hostem.
28   IV,    XVII|           cum traderet, adiecit ut filium hortaretur nullibi moras
29   IV,    XVII|      succlamantes tanquam matrem & filium uno ad deos voto coniungerent.
30    V,       I|            purpuram, mihi absentem filium asseruisti. Exige a nobis
31    V,      II|    promissa, iam illum, ut Reginae filium magnificentius cultum, nihil
32    V,      IX|           venit nuntiatque Reginae filium patrio tandem litori classem
33    V,      IX|         videndi quam alacer circum filium populus esset quamque ipse
34    V,      IX|       praecipuis duos ad Reginam & filium legat. Avidissime expectabat
35    V,      IX|     illuxerit." Conversa deinde ad filium adhuc in Poliarchi vultu
36    V,      IX|            tumultum exarmare, nunc filium, nunc Poliarchum mulcere
37    V,       X|            exspirant. Quod si te & filium meum una domus non capit,
38    V,       X|            eiiciam domo mecastor & filium. Cur, te ad naves aut castra
39    V,       X| saevientium furorem. Redit ergo ad filium iam paulo imperiosior &
40    V,       X|           iisdem pollicitationibus filium adorta est, cui & ipsi ea
41    V,       X|            Hyanisbe (nam Poliarcho filium adduxit) se intra praescriptas
42    V,     XIV|     incolumes. Ad eam Poliarchum & filium, iam classem petituros,
43    V,     XIX|         artem dolor. Peperit tamen filium, quem oculis viventis admovimus.
44    V,     XIX|      tabellis exaravit se mori, se filium tuum mihi relinquere. Agnosces
45    V,     XIX|        nutrices unamque Sophonemem filium meum inspiceret. Ita biennio
46    V,     XIX|           fecerat ut adhuc ignotum filium amares, tamen ad incestarum
47    V,     XIX|            ita demum erit, si tuum filium agnosces & Poliarcho Regi,
48    V,     XIX|           Ita pro parte huic etiam filium tuum debes; debeo ego regnum
49    V,     XIX|          successerit, ut hunc mihi filium Anna pepererit. Veri pignora
50    V,      XX|       eiusmodi sanctione recedere. Filium enim, ad quem Sicilia perveniat,