Liber,  Caput

 1    I,       I|             felicissimo errore ad tantae humanitatis hospitem esse
 2    I,      II|        filiae, quam unicam habet, tantae hereditatis fortunam destinat.
 3    I,       V|       illico motus, timuit ne pro tantae spei felicitate, in quam
 4    I,      VI|        vel in dominis fuit. Istum tantae virtutis, sub moderatissimo
 5    I,      IX|          ut nosti, expectatur. In tantae felicitatis mixturam parva
 6    I,       X|          differrem; num enim post tantae audaciae nefas, nisi vi &
 7    I,    XIII|           patietur, non neglegere tantae utilitatis compendium. Ut
 8    I,   XVIII|     regnare? Vel Reges ac populos tantae cognationis supercilium
 9    I,      XX|      illum oblivio sui ceperat in tantae calamitatis caligine, sive
10   II,     VII|           me potissimum volui, ne tantae indolis vir tam turpi exitu
11   II,     VII|         vivo desideraturum."~ ~7. Tantae audaciae codicillos expertae
12   II,      IX|  utriusque familiares festinaturi tantae cladis novitate sibi percunctatores
13   II,       X|           dubitante fortuna utrum tantae improbitatis litterae Poliarcho
14   II,      XI|     feminas subvectura, & ipsa ad tantae laetitiae auspicia angustam
15   II,     XIX|   experiri. Varia illi censebant, tantae fortunae nec diffidere nec
16   II,     XXI|     bellis pericula esse, at raro tantae laudis offerri materiam
17  III,     III|           scirem me indignam quae tantae virtuti coniungerer? Quid
18  III,      VI|     hominum delectu exarmaturum21 tantae potestatis licentiam. Faceres
19  III,     VII|           iam accepto munere anum tantae spei quae offerebatur moles
20  III,     VII|          expectatione Radirobanes tantae rei quantam matrona videbatur
21  III,      XI|    expectabat: se enim nescivisse tantae humanitatis totque leporum
22  III,     XXI|         Multum miratus Virtiganes tantae audaciae verba ad dominum,
23  III,    XXII|            recipique ambierant in tantae gratiae clientelam: ferret
24  III,    XXII|        exitiale interdum est, Rex tantae salutis novitatem distulit,
25   IV,      II|         in arcem reciperetur. Sed tantae licentiae consilium emendavit
26   IV,     III|         meorum mentibus exturbent tantae culpae memoriam? Ut hos
27   IV,      IV|         nec illum velle existimem tantae invidiae potestatem subire.
28   IV,      VI|          Selenissae suffectam, in tantae rei secretum admitti non
29   IV,    VIII|            mora."~ ~3. Arsidas in tantae humanitatis sermone confidentiam
30   IV,      IX|        Commindorige aversus & hac tantae factionis dulcedine facile
31   IV,       X|       veneratus, ut adessent spei tantae: " 'Egregium mehercule munus,
32   IV,    XIII|         qui aderant favorem nulla tantae felicitatis invidia corrupit.
33   IV,     XVI|    virginemque in qua animi dotes tantae hereditati praestarent.
34   IV,   XVIII|     imperant, & populum nolunt ad tantae potestatis gustum attolli
35    V,       I|         in vulnera ferrum?~ ~Quae tantae valuêre manus? Non saecula
36    V,     III|        rerum quas primum audimus. Tantae quoque potentiae viros clam
37    V,     III|    indicium. Immo vero ardua erit tantae accusationis provincia (
38    V,       X|  prolocuturam." Puduit Poliarchum tantae supplici id negare, rediitque
39    V,       X| exsequeretur, certa ex se pendere tantae litis fortunam & exitum.
40    V,    XIII|         iam procul a luco optabat tantae quaestioni adesse, si Poliarchus
41    V,     XVI|          cum eo advenisse. Et sub tantae tempestatis discrimine parum
42    V,    XVII| querebatur quod olim passus esset tantae Galliae Rex privatae se
43    V,     XIX|       secretiori cohorte amicorum tantae remissionis conscii. Tamen
44    V,     XIX|         is ardor quaeve initia ad tantae constantiae amorem fuissent?
45    V,     XIX|     iuvenili animo stimulos, quos tantae indolis admiratio&emdash;