Liber,  Caput

 1    I,       I|         clamor, primum quiescentis mentem implacida imagine confundens,
 2    I,       I|          Concussêre illico iuvenis mentem, praeter favorem in miseros
 3    I,       I|        venientium equorum vestigia mentem ad praesentiora pericula
 4    I,       V|  quaecunque tunc micabat in opem & mentem sibi atque patrono inter
 5    I,      VI|         cura a loci contemplatione mentem reduxit. Timoclea percunctantem
 6    I,     XVI|            Sed postquam impleverit mentem noster aspectus, miraberis
 7    I,   XVIII|           ne si summam fortunam ac mentem dent homini, deum faciant
 8    I,      XX|            omnes dotes redibant in mentem; etiam quaecunque exigua
 9   II,     VII|        Meleandri perfidia meliorem mentem dabit volesque coniunctis
10   II,       X|          Ubi mora deinde restituit mentem & iterato totam ceram evolvit: "
11   II,    XVII|            diu fortasse antea nato mentem vimque dederunt ut aliquando
12   II,     XIX|          cupiditas hanc Radirobani mentem iniecerat. Naves ad expeditionem
13   II,      XX|            placide vivas." In hanc mentem utcunque compositus successit
14  III,      II|      virtutemque & consciam recti6 mentem, grataeque posteritatis
15  III,       V|           tanto moras, quod filiae mentem ab illis nuptiis sciret
16  III,       V|            in aestu non verba, non mentem capiebat Meleandri, ita
17  III,      VI|            quererentur, qui populi mentem avertisset in tumultus,
18  III,      IX|          per omnia eius lineamenta mentem & oculos ducens. Ego coram
19  III,     XII|        animo Gelanorus hanc domini mentem accepit. Nam infestum Poliarcho
20  III,     XII|         exstingui." Ita obfirmatam mentem non preces, non lacrimae
21  III,      XX| expectationem rigida nihil ad eius mentem respondit. Idque ille eo
22  III,    XXII|            qui emendandi fori tibi mentem dederunt. Praestat de remediis
23   IV,     III|           efficiet ne amplius tuam mentem eiusmodi suspiciones sollicitent.
24   IV,     III|     morerer? Quod autem mihi fatum mentem eripuit, ut non cogitarem
25   IV,      IV|       saltem periculo, ad consilia mentem applicuit quibus tueri Siciliam &
26   IV,      IV|           latens occupabant anxiam mentem. Tandem penitus sedit animo
27   IV,       V|               4. Perculêre iuvenis mentem hae preces Meleandri. Quae
28   IV,       V|        affectus, qui antea solutam mentem incesserant. Blande itaque
29   IV,      IX|         Vult amplecti, vult loqui, mentem denique saltem semel satiare
30   IV,      XI|        natalium signo, ut confusam mentem tegeret, aliquamdiu pallam
31   IV,     XII|       consiliis. Agnoscere miseram mentem quantum ante peccaverit,
32   IV,    XIII|      lassare. Urgebat nobilissimam mentem victoriae decus & praemium,
33   IV,   XIIII|       deberet; ne vero hanc ipsius mentem tristes acciperent aut luctibus
34   IV,     XVI|         utque praeterea implacidam mentem novorum motuum gustu reficeret,
35   IV,    XVII|         mihi parueris. Nam ut meam mentem scias, adeo interest ante
36   IV,     XIX|          dormientes. Multis somnus mentem reddiderat aliisque periculum.
37   IV,     XIX|    experimentum turbatis militibus mentem eripuit. Advenisse deûm
38    V,      IV|           sermo turbulentissime in mentem redierat. Quid vero excitasset
39    V,      IV|        ultione iam dubiam virginis mentem peius a me averterim.10
40    V,     VII|       inquit, cave, ô Rex, in hanc mentem te dederis. Lembi praedonibus
41    V,     VII|        simulque Radirobanis impiam mentem, qui nefas non habuerat
42    V,       X|          Quid si autem his artibus mentem virginis avertet? An ne
43    V,     XII|      irritaretque curiosam militis mentem & brevi colloquio fortasse
44    V,     XIV|            5. "Summam aliquam esse mentem, quae omnia condiderit,
45    V,     XIV|        bonis precari me dices hanc mentem, ut a rerum civilium tumultu