Liber,  Caput

 1   IV,    VIII|  generibus essent locuti, tandem Gobryas (ita Praefectus appellabatur)
 2   IV,    VIII|        ignotum loqui. Delectatus Gobryas non ignobili narratione &
 3   IV,    VIII|    accepturum respondit.~ ~6. Et Gobryas: "Audies ergo rem dignam
 4   IV,    VIII|            Recte mones, subiicit Gobryas. Maximam Gallici litoris
 5   IV,    VIII|         cognoverat. Sed ut illum Gobryas vidit suspenso supercilio
 6   IV,    VIII| Gallicarum inscius rerum, sed ne Gobryas quid is sciret nesciretve
 7   IV,    VIII|      Tanto igitur populo, inquit Gobryas, iure paterno Britomandes
 8   IV,       X|         tunc curabat, aliena. At Gobryas: "Multo, inquit, frigidior
 9   IV,       X|       praedonibus datum." Paruit Gobryas flagitanti raptimque edocuit
10   IV,       X|    Arsidas, qui altiori spe quam Gobryas credebat rei exitum felicem
11   IV,       X|   componerent, excusavit hospiti Gobryas quod in medio lectulo accumbere
12   IV,       X|       hunc vatem Arsidas; infimo Gobryas loco accubuit. Cenantibus
13   IV,       X|  principem vestrum eximere." Tum Gobryas: "Strenue factum a nobis &
14   IV,    XIII|     Astioristes habuit, subiicit Gobryas, qualem optares. Voce, plausu,
15   IV,   XIIII|       habet, agnoscerem." Subito Gobryas: "Et vero aliud, ut ab ipso
16   IV,   XIIII|    nomina Arsidae vires. Quem ut Gobryas attonitum hilarique affectu
17   IV,   XIIII|          etiam hospes sum."~ ~6. Gobryas his auditis profusius Arsidam
18   IV,   XIIII|         quaestionibus quibus eum Gobryas deinde urgebat, coepit multum
19   IV,   XIIII|        Poliarchum mitteretur. Et Gobryas: "Inhibebimus, inquit, nostrarum
20   IV,      XV|          repetentibus. Excitatus Gobryas erat & ex gubernatoris vultu
21   IV,      XV|           Quamquam enim monuerat Gobryas in Siciliam Poliarcho esse
22   IV,      XV| Quaecunque illa esset eo tendere Gobryas iubet. Cum summa vi remigassent,
23    V,      II|      instauraverant.~ ~2. Nam ut Gobryas Arsidasque exegêre in inopi
24    V,      II|       navigat ista classis?" Tum Gobryas illa libertate erectus: "
25    V,      II|     ordinem secesserunt. Monebat Gobryas paucissimos ex ducibus esse
26    V,      II|  praeverti. Properet in Siciliam Gobryas cum copiis illis. Id solatium
27    V,      II|         honori futurum sit." Hic Gobryas: "Amplector tuam fidem solertiamque,
28    V,      II|        navigationem exorsus est. Gobryas autem cum navigiis quindecim,
29    V,      IV|   Siciliam venti removerant, cum Gobryas haud procul Syracusis anchoras
30    V,      IV|         non renuit. Venit igitur Gobryas cum amicis servulisque omnino
31    V,       V|         iam aliquot dies in aula Gobryas traxisset, nuntiavit Eurymedes
32    V,       V|     sentiens. Cum ergo intrasset Gobryas explicuissetque invidiosam
33    V,       V|        interrogaret ignotum. Sed Gobryas illi admotus, cum muneri
34    V,       V|    trepido silentio intellegeret Gobryas altissime tactam esse. Itaque
35    V,       V|    solitudinem faciet." Sub haec Gobryas discessit, & ipsa laudare
36    V,       V|  coeperunt solique ambulare. Tum Gobryas: "O domina, inquit, non
37    V,       V|        adventu cognoscerem?" Hic Gobryas, quamquam & ipse non intactus
38    V,       V|          cum Argenis adesset, ut Gobryas ad litoris custodiam invitaretur.
39    V,      XV|         urebant. Omnis laetitiae Gobryas consors, captatis temporibus,
40    V,      XV|        esse quod cum suis Gallis Gobryas in Siciliam venerat. Parva
41    V,      XV|     haberi." Excusavit silentium Gobryas: neminem quippe ipso Meleandro
42    V,      XV|      oppertus es." "Immo, inquit Gobryas, nihil de tempestate, Rex,
43    V,     XVI|       violare Argenidem. Timebat Gobryas ne tanto in motu abire iuberetur
44    V,     XVI| Agathyrso prope Paconiam insulam Gobryas cum suis navibus exceptus
45    V,    XVII|         Gallici exercitus partem Gobryas tribus vix horis explicuit.