Liber,  Caput

 1  ded         | indulgens, passus es belli malis pacem esse infestam, nec acrior
 2    I,      II|     Meleandro quamcunque placere pacem existimem, ut illi qui iam
 3    I,      II|         seditione recipiant. Ego pacem cum superbis ac perduellibus
 4    I,     III|    gravius quicquam erat quam ad pacem res spectare. Quando enim
 5    I,       X|          tempus, dum acie victor pacem civium beneficium meum facere
 6    I,       X|       conditiones ad paciscendam pacem accipere, sed nec recusare
 7    I,     XII|       dira movere~ ~Tartara, seu pacem, seu bella indigna iuberet.~ ~
 8    I,     XVI|     iuvenem an coëuntem Siciliae pacem intutissima aequitate rescindere.
 9    I,      XX|     colendum illum diem, tanquam pacem relaturum; saeviora restare;
10    I,      XX|       atque Lycogeni firmantibus pacem -- pacem, ô dii, quam sanxerunt
11    I,      XX|    Lycogeni firmantibus pacem -- pacem, ô dii, quam sanxerunt Poliarchi
12    I,      XX|    murmur in territa plebe. Alii pacem aiebant praesentissimo numine
13   II,       I|          qui mirentur te iniisse pacem, quam me deosque ab ea refugisse.
14   II,     III|    ostendit: importuniorem illam pacem pristino bello; haec se
15   II,       V|  calamitas, simulque in publicam pacem serpit, & aegrae Siciliae
16   II,       V|         quaeris: neque cum illis pacem neque bellum simpliciter
17   II,       V|       haberi, tunc ego cum illis pacem malim. Iam enim in plures
18   II,    VIII|     duces, tantoque exora munere pacem.~ ~
19   II,      XV|        tanto~ ~Sanguine Sicaniis pacem concede colonis.~ ~Heu quoties
20   II,     XVI|  efficacius crederetur bona fide pacem optare, Dunalbium litteris
21   II,     XVI|        diis, quotquot bellum aut pacem curant, templum de adversariorum
22   II,     XXI|        supplicio metuebat inopem pacem. Interim alii passim excedebant
23  III,      IV|      ineunt consilia in publicam pacem. Ceterum quaecunque illos
24  III,      IV|         opimiora ad conciliandam pacem a vobis Regibus extorquent
25  III,      IV|    eruuntur. Quid deinde? Emitis pacem, Reges. His prodest peccavisse.
26  III,      VI|       quae insinceram in Sicilia pacem efficiant & in procerum
27  III,      VI|       quo monebam infestari tuam pacem & in te proceres accingi;
28  III,     VII|         priusquam innoxiam animi pacem curae libassent."~ ~
29  III,     XII|      eius fortitudine restitutam pacem Siciliae?" Obticuit Poliarchus
30  III,      XX|       inierunt reverentia motos, pacem & bella ex temporum & fortunae
31  III,   XXIII|          concordia iunget.~ ~Sed pacem Fortuna dabit. Venit illa52,
32   IV,      IV|          ad nutum legiones? Suam pacem ex te pendere intellegent,
33   IV,      IV|    timeant. Ast ubi suis viribus pacem fecerunt nemoque novo discrimine
34   IV,   XIIII|       turba, ut denique omnes in pacem (quae in tanta Commindorigis
35   IV,     XVI|        experiri; annorum plurium pacem nihil laesum (nullo in populis
36   IV,   XVIII|      igitur diuturnam & publicam pacem speret, si quae Rex adimit
37   IV,   XVIII|       Quamquam porro ad publicam pacem est ne civium in se fidem
38   IV,   XVIII|       saepius in publicam peccat pacem vulgi sagina, & quaedam
39    V,     VII|      Defuncti quoque pugnabimus. Pacem nec experiar nec concedam."
40    V,       X|         pignore temporariam hanc pacem firmetis. Quid deinde gravamini
41    V,      XV|          qui maris potentes sunt pacem ambo duces primos in fluctus
42    V,     XIX|   laetitiam, Regibus gentibusque pacem ac foedera, hostibus nostri
43    V,      XX|    Archombrotus, uti convenerat, pacem patris petiit ad dicendum.
44    V,      XX|          ut dubium esset arma an pacem magis deceret.~ ~3. Iamque