Liber,  Caput

 1    I,      IX| pudicitiam superfuisse? Sed haec frustra apud surdas tunc aures iactabantur.
 2    I,       X|            in absentem supplicia frustra constitui. Vox illorum omnium
 3    I,     XIV|      impari nec necessaria pugna frustra inter istos fortitudinem
 4    I,      XX|   licuisset. Demum miser nec iam frustra innixus scipioni promovit
 5    I,      XX|           abiit mea Pallas. Quid frustra hic morer? Profanae sunt
 6   II,     III|  timentium Regi contraria aut se frustra dissuadere credentium. In
 7   II,    VIII|    fraude tentandum. Illo libero frustra in ceteros fore saevitiam.
 8   II,       X|       caesorum corripiunt. At ne frustra quid periret, scrutari coeperunt
 9   II,      XV|         languide cunctaretur aut frustra negato facinore videretur
10   II,     XVI|          quos ita Lycogenes: "Ne frustra convenisse vos putetis,
11   II,    XVII|         felicitatem aut mala non frustra promisisset; quam multi
12   II,    XVII|   risissent impune haec fata nec frustra timuissent -- accidit ut
13   II,    XVII|         haec humana sic aguntur, frustra negotiis quisque nostris
14   II,    XVII|        via, ducet ad nocentem?~ ~Frustra sollicitas, Sibylla, divos,~ ~
15   II,   XVIII|       conditio potest agnoscere. Frustra autem speraveris, si de
16   II,    XXII|         Cyane fluere sit mirata. Frustra usurpare Eleusinios aliena
17  III,       I|        videtis cultus sumpsi, ne frustra nocturna discrimina subiret.
18  III,       I|   hastili in pectus impresso cum frustra illius clypeum tentavisset,
19  III,    VIII|       cum aliquot dies quaererer frustra, materque vacuos rogos ut
20  III,      IX| Selenissa: "Ne me vero existimes frustra in hos sermones delapsam.
21  III,     XII|          denique Regina Hyanisbe frustra oravit. Ergo consiliis suis
22  III,     XIV|   negotiis adhibent seu verentur frustra monere seu medicamentum,
23  III,      XV|          redituri ad conspectum? Frustra praesidium ab aequitate
24  III,    XVII|          Cumque per varios ignes frustra hostis quaereretur, coepêre
25   IV,     VII|          statuerit. Ac nec dicas frustra nos igitur supplicare caelitibus &,
26   IV,    VIII|         conducere negotio suo ut frustra repugnaret. Hinc enim &
27   IV,    VIII|          parem intellegis & haec frustra apud scientem narravero.
28   IV,      IX|         Risu ego plenissimus: " 'Frustra, inquam, hoc rogas. Nam
29   IV,       X|        quibus promitteret se non frustra servatum, subito eximis
30   IV,       X|      factum a nobis & tunc omnia frustra cesserunt. Quattuor totos
31   IV,    XIII|        familiae incrementum? Sed frustra, si me audis, saevierit.
32   IV,     XIX|    refectum paulo egit ulterius, frustra admonentibus qui cum eo
33   IV,    XXII| unicuique missile alterum. Id ne frustra periret diu armorum aditus
34    V,      II|          Et vos arma decent, nec frustra tenditis arcum.~ ~Ite, Cupidinei
35    V,       V|      Gallico Rege? Cui&emdash;ne frustra exsultem&emdash;quod nomen,
36    V,     VII|    quaererent; tandem renuntiant frustra operam a se consumptam.
37    V,    VIII|   Gelanoro non placebat, sed nec frustra repugnare sustinuit. Erat
38    V,    VIII|        me expilatum non te etiam frustra temptavit?" Ordine deinde
39    V,       X|       imperio. Intelleges non me frustra haec iussisse. Sed sunt
40    V,     XII|        otii malis, quo vires non frustra humano datae generi solvuntur &
41    V,    XIII|  beneficio usurum, qui tot annis frustra optatum sic denique reddidissent.
42    V,     XIV|       deorum consilio nixos, aut frustra aut cum pernicie illam viam
43    V,     XIV|         gravesque cogitationes & frustra in sidera conantes deducat
44    V,      XV|     certam expectabat perniciem. Frustra non esse quod cum suis Gallis