Liber,  Caput

 1    I,      II|      venire respondit, nomen ac genus dissimulari eos velle, quibus
 2    I,       V|      censebat debere Poliarchum genus suum & fortunas omissa simulatione
 3    I,     VII| recesserat; quaerentibus mortis genus mentiturum ab equo in Himeram
 4    I,     VII|        fugies. Nec aliud mortis genus tutiori mendacio fingemus
 5    I,       X|    Meleander, quod aegritudinis genus & num primum filiam urgeret:
 6    I,    XIII|      posse eximios viros, sed & genus inhumanitatis noxiosissimum
 7    I,    XVII|   mortalium ulli pepercisse hoc genus insaniae. Quotusquisque
 8    I,   XVIII|       esset aequissimum imperii genus. Nec dubitavit Anaximander
 9    I,   XVIII|      esse Siciliam, & id cuique genus imperii carissimum esse
10    I,   XVIII| ingenerat, una persuaseris omne genus imperii abdicandum. Neque
11    I,   XVIII|    intra fines iustitiae posset genus humanum, tunc in pari 39
12   II,      IV|    Argenidem. Certe quod illius genus lateret, aliquid eximium
13   II,      IV|     inquiebat, solus sum, cuius genus aut fortunae ex illa quam
14   II,       V|       certissimae manumissionis genus, fucata professione secedunt,
15   II,      VI|   optima saxa putentur,~ ~Tuque genus Pyrrhae vilior esse lapis.~ ~
16   II,      IX|         invidia fuit ne hominum genus se tam vicino immortalibus
17   II,     XIV|       est quod illud sapientiae genus eviluit. Non ignorant se
18   II,     XIV|      Antenorium scribendi novum genus, alacerque utramque perfricuit
19   II,    XVII|       felicitatem, ex iis vitae genus & mortis arbitrium? Num
20   II,    XVII|          nulla re magis nostrum genus a belluis discrepat quam
21   II,    XVII|     ducere? Hoc vel illud vitae genus insistere? Aut quid magis
22   II,    XXII|        est.~ ~2. "Cyclopum omne genus quidam ferum fuisse & silvestre,
23  III,       I|    Nempe ambo, externum Siculis genus, ambo triumphos~ ~Adproperant,
24  III,     III|          apertis armariis simul genus ostentabat & mortuorum imagines
25  III,     III|         haberi in privatis, dum genus atque opes patitur ignorari;
26  III,      VI|            absurdum reverentiae genus esse quod nos perpetuo illorum
27  III,      VI|   credantur. Tale sit praesidum genus, quod nec egenum nec opibus
28  III,      VI|     plerumque infelix potentiae genus est -- Reges terrerent.
29  III,     XII|       insolenti vini potu, idem genus remedii experiri constituit. "
30  III,     XIV|       Opulentissimae venationis genus est explorare intimos Regum
31  III,    XVII|        Argenidi narravit. Credo genus & patriam referebat, obtestatusque
32  III,    XXII|    desunt & his quoque deterius genus, homines quidam scientes
33  III,    XXII|       laesisse praeter infamiam genus supplicii excipiat, cuius
34   IV,       V|     amicus cum tulerim diu tuum genus ignorare & scire nunc expetam,
35   IV,       V|    habuerat, aut quod beneficii genus quod sibi ignoto conferri
36   IV,       V|      passus ab eo te coli cuius genus nescires. Nec iam scio quid
37   IV,       V|  nominibus evolvam. Regium mihi genus est resque pacatae. Neque
38   IV,       X| religionem ferre ut hoc hominum genus sive in scaenis sive in
39   IV,   XVIII|         innocentissimum vivendi genus omittunt de suo vectigali,
40    V,      II|       locutus est. "Utinam meum genus, Rex, professus ante essem,
41    V,     III|     quod valentissimum ambiendi genus est&emdash;arcana familiaritate,
42    V,     XIV|        respuitis, unius saeculi genus humanum." Assentiebatur
43    V,     XIV|        solis, quos ad hoc vitae genus ipsi accersivêre, hanc gustationem