Liber,  Caput

 1    I,       I|        caelum impleverit. Ambigebat tanto fletu territus hospes, an
 2    I,       I|            petere debeam, quod tibi tanto viro auxiliari voluerim.
 3    I,       I|           currus. Non unquam sidere tanto~ ~Oebalii micuêre dei, quos
 4    I,      IV|             aliquamdiu tenuit ne in tanto animi tumultu quicquam excideret
 5    I,    VIII|            opportunum! Ubi autem in tanto tumultu Poliarchus?" At
 6    I,      XX|              virginique pudendo, in tanto viro haesisset. Si per iura
 7   II,       V|         Accessit impetus novitatis, tanto furore excaecans animos,
 8   II,       V|     saevierunt. In illis tumultibus tanto divortio a ceteris recessêre
 9   II,       X|         catenis peiratae onerabant, tanto erecti exemplo & ipsi contis
10   II,      XV|          duces quod operam facinori tanto praebueris?" Ad haec Eristhenes
11   II,      XV|         Nunc pone minas, satiataque tanto~ ~Sanguine Sicaniis pacem
12   II,   XVIII|        incusabat quod solus adesset tanto Meleandri Argenidisque discrimini:
13  III,       I|   Archombroti de Lycogene victoria. Tanto invidiae supplicio incubantem
14  III,       V|           patrimonio & Sardinia non tanto sub Rege, maiora quam quae
15  III,       V|              habere paratas negotio tanto moras, quod filiae mentem
16  III,       V|          sitam ut gener appelletur. Tanto in aestu non verba, non
17  III,      IX|         cogitabat Regis vita, ut in tanto rerum motu fortuna monstravisset.)
18  III,    XIII|            ac ne Arsidam quidem cum tanto hospite perseverare posse (
19  III,    XVIX|            in se telis, & praedones tanto numine oppressos periisse. " '
20  III,    XXII|   advocationis diligentiam rependat tanto auro, quantum iudices ipsi
21  III,    XXIV|      Argenide non contenti? Nam cur tanto ambitu ad maris litus deducti
22   IV,       V|          sanguis es, tibi Argenidem tanto multorum ambitu quaesitam
23   IV,    VIII|           quaerebat excipere.~ ~9. "Tanto igitur populo, inquit Gobryas,
24   IV,      IX|          nec memoria tibi sufficiet tanto tempori observando, quantum
25   IV,      IX| colloqueretur, foras exsiluit &, ut tanto deposito timebat, vultu
26   IV,    XIII|           est Astioristes indignari tanto tempore constare victoriam.
27   IV,   XIIII|           potest ignorare. Et ô vos tanto Rege fortunatos! ô candidos
28   IV,      XV|            habitu erat, tot opibus, tanto exercitu sublimis, cur generum
29   IV,   XVIII|           biduum comportata pecunia tanto exemplo reliqua oppida impulit
30   IV,   XVIII|          incidit. Is dies, quamquam tanto in motu, omni remissione
31   IV,   XVIII|           numen amicum~ ~Gentibus & tanto felix insania lucro,~ ~Ni
32   IV,    XXII|          Africa illa, non serpentes tanto furore incitatos aspexerat.
33    V,       I|          annuo vinci~ ~Fata libens, tanto quocunque immitia Regi.'~ ~"
34    V,     VII|          velles hanc perisse?"~ ~9. Tanto turbine multo aegrius quam
35    V,      IX|        Laudo pietatem, ô fili, quod tanto apparatu ad tuendam parentem
36    V,      IX|          Archombroto advenerant. In tanto tumultu dissidere facilius
37    V,      IX|            eximie amabant. Tamen in tanto favore iuxta seditionem
38    V,       X|        mirum si aemuli & imminentes tanto utique23 voto acerbe & pro
39    V,      XI|    Verebatur suspiciones Regis & in tanto favore Archombroti caeca &
40    V,     XIV|        habent eximium quam ut illud tanto populo indulgeant. Nemini
41    V,     XVI|       Argenidem. Timebat Gobryas ne tanto in motu abire iuberetur
42    V,    XVII|             captans compulsusque in tanto tumultu ad laeta aut tristia,