bold = Main text
   Liber,  Caput     grey = Comment text

 1    I,      IV    |       crimine neminem eorum satis scire. A rege damnatum, & quidem
 2    I,    VIII    |         Quae haec pompa duceretur scire libuit. Propinquanti liquebat
 3    I,       X    |      suspicare; experientia tamen scire hoc linquentis animi frigus
 4    I,       X    |           magnopere sibi placere; scire se in crastinum expectari.
 5    I,     XII    |          quam de sua anxium esse; scire enim suam cladem illi immodice
 6    I,      XV    |     tristia afferebat, nefas erat scire Argenidem. Itaque Arsidam
 7    I,     XVI    |        ipsa crederet iam afferri: scire omnes externum iuvenem,
 8    I,   XVIII    |        ipse sit aut ubi terrarum. Scire se sub Rege esse Siciliam, &
 9    I,      XX    |     Poliarcho violati saeviebant? Scire illos quam non foedo amore,
10   II,       I    |     differret. "Visne, inquiebat, scire Timocleam haec praemia esse
11   II,     III    |         Cleobulo sententiae esset scire expetiit. Eurymedis quoque
12   II,     III    |        tunc arce erant, muniisse; scire se ex paucis capitibus momenta
13   II,     VII    |        Malo te ex beneficiis meis scire quam verbis uter nostrum
14   II,      IX    |           Ille se nihil praeterea scire respondit quam quod Arsidas
15   II,      IX    |          Num enim quod Meleandrum scire intererat non statim ad
16   II,      XI    |            priusquam alios damno, scire an me fortuna absolverit."
17   II,     XII    |           ceterique amicorum quid scire deberent. Etiam quid de
18   II,     XIV    |     poculi oculis non videre, non scire patiuntur quid hauriendum
19   II,      XV    |   praeterea aut se aut Poliarchum scire. Et Rex ad illum: "Neque
20   II,      XV    |          hunc sensum locutus est: scire populum quanta ipsius caritate
21   II,    XVII    |      tristia sortiri? Liceat modo scire momentum quo te peperit
22   II,    XVII(49)|       hariolus demens: praesentia scire~ Fas hominum est, soli Deo
23   II,      XX    |       quam quae facere decreverat scire sinebat. Virtiganes dicebatur.
24  III,      II    |           incertae mentis mala te scire an (ut facis) ignorare?
25  III,      VI    |    priorem excusare amentiam, sed scire ex illis quae Syracusii
26  III,    VIII    |          quaestionem. Multum enim scire intererat an satis periissem.~ ~
27  III,      IX    |          dignum sit, comites meas scire. Sed hinc scias apud nos
28  III,    XVIX    |          hunc sensum locutus est: scire iam eos quicquid ipse de
29   IV,       I    |         multi, nec opus est omnes scire quo in statu sit animus
30   IV,       V    |         diu tuum genus ignorare & scire nunc expetam, quidni me
31   IV,       V    |      causa ut enixe postularet id scire quod tam diu celari haud
32   IV,     VII    |         fateris iam Fortunam ergo scire quid te dii mulctaturi sint,
33   IV,    VIII    |     natura. Is nihil se praeterea scire finxit quam quod in bivio
34   IV,       X    |         Gobrya utrum plus Arsidas scire an narrare vates vellet.
35   IV,       X    |    interest illius belli casus te scire, praesertim quae tumultuariis &
36   IV,    XVII    |        serva. Neminem enim meorum scire hoc volo. Oportet praeterea
37   IV,   XVIII    |      ferunt. Ipsae denique uxores scire volunt suis ex bonis quid
38    V,     VII    |        sunt. Quis scripserit, tua scire non interest. Ferendas tibi
39    V,     XII    | facillimae egestatis securitatem; scire se quoque ex eiusmodi divitiis,
40    V,      XV    |      quippe ipso Meleandro melius scire non esse sui iuris qui ad
41    V,     XVI    |     instructum sit; se enim satis scire nihil ea invita vel inscia