Liber,  Caput

 1  ded         |           stupentes, quod praeter spem Tui vindex adesses. Ivisti,
 2    I,     III|       nihil ad tantarum nuptiarum spem a fortuna aut genere datum
 3    I,      VI|        saltem in antris passa est spem salutis illius delitescere."~ ~
 4    I,    VIII|       Arsidas, cui iam non parvam spem insinuaverat, nihil dum
 5    I,    XIII|         Archombrotus, si ad illud spem facerent negotiorum turbae &
 6    I,   XVIII|           exarmandus, ne in regni spem audeant ipsum Regum violare.~ ~
 7    I,   XVIII|       munus efficient, & opera in spem longioris utilitatis incohata
 8    I,     XIX|        destitutam a Dunalbio esse spem suam. Quod tamen ne convivae
 9   II,     III|        aut maesta obiecta praeter spem laetitia aperte fruebatur.
10   II,      IV|      Poliarchi & quicquid hunc ad spem tantam subvehere potuerat
11   II,      VI|        Infelix! Nimis inepte meam spem indulgeo. Numquam dii tanta
12   II,      IX|       malus sequeretur. Sed supra spem dii faverunt, arenisque
13   II,       X|            8. Compositi in tantam spem remiges ita iustos remorum
14   II,      XV|       defleveramus, cum Gelanorus spem hic nobis restituens non
15   II,     XVI|              sed reconciliationis spem subinde subiiciens, ut vel
16   II,    XVII|   Archombrotum, per quem & Rex in spem plus quam oraculi Chaldaeum
17   II,     XXI|        militibus, nunc Praefectis spem & animum fronte, verbis,
18   II,     XXI|          Et Lycogenes cum praeter spem haec avide a multis audiri
19  III,       I|   Meleandrum ibant, haud impar ad spem victoriae exercitus, maxime
20  III,      II|        doloribus, nunc redibat in spem ac vires, nuntiis identidem
21  III,       V|  exploraverat, non dubius in hanc spem Radirobanem venisse. At
22  III,       V|           capiebat Meleandri, ita spem oblique ostendentis ut prudenti &
23  III,      VI|      paucis incusatos in mitiorem spem purpuratis relinquebat,
24  III,      VI|          nec prorogatione fascium spem illis facias, plus nomina
25  III,    XIII|         erroris est, coepitque in spem restitutus placide audire
26  III,      XV|           vereor, inquit, ne & in spem tuarum nuptiarum erectus
27  III,      XV|  insignibus te Regum principumque spem ac stirpem accipiam. Quod
28  III,    XVIX|           est me amari, satis est spem esse securam. In hoc mihi
29  III,      XX|        acerbius tulit quo propius spem venerat expugnatum virginis
30  III,      XX|      egisset? Aut cur fefellisset spem quam pridie ipsa fecerat?
31  III,     XXI| codicillum, quo queror destitutam spem quam habere me iusserat
32  III,    XXIV|           audientes. In hanc ergo spem ipse reducit in tentorium
33  III,    XXIV|         aut praecipiti opera suam spem frustrarentur. Centum lampades
34   IV,       V| felicitatis imagine. Rursus illam spem tanquam vanam & improbam
35   IV,    VIII|   dederent navem, mitioris exitus spem offerri. Quippe si a legitimi
36   IV,     XIX|       ingenti campo porrecta, vix spem enatandi esse ratus, tamen
37   IV,     XIX|        circumstans periculum, ita spem dabat validissimus equus,
38   IV,    XXII| coniiceret. Intentior itaque cura spem civium variis terroribus
39    V,   XVIII|      amens, & longorum solatiorum spem tanquam victurus sollicito?
40    V,     XIX|           auxerunt. Ac cum sciret spem connubii Siculis legibus