Liber,  Caput

 1    I,       X|       Poliarchi, qui proelio mihi victoriam conciliaverat. Et virtus
 2    I,     XIV|         superes, & vel mortem vel victoriam maculabis ignobilitate certaminis?
 3   II,       X|       intrepida voce Gelanorum ad victoriam hortatus, qui & ipse iam
 4   II,      XX|         praemium non auferet ante victoriam. At quot in armis vices
 5   II,     XXI|      noluisse se tot civium morte victoriam emptam, quot sibi ille dies
 6  III,       I|          diis vocantibus; offerri victoriam contra felicitatis impotentes;
 7  III,       I|     inconditus clamor se mutuo ad victoriam invitantium.~ ~3. Iamque
 8  III,       I|    sarcinis conflagrantem sibi ad victoriam lucem daturum. Contra regius
 9  III,       I|           contendit, non tam quod victoriam illic speret quam quod hic
10  III,       I| arcerentur -- verbose cruciaturos victoriam, paucis horis condidit istud
11  III,     III|       viderent? "O gravem, mater, victoriam!" inquit Argenis. "Quid
12  III,       V|          facilem de Argenide fore victoriam. Erat ingeniosus, praesertim
13  III,       V| largitioni intentus non absimilem victoriam aspexit in theatro, in quod
14  III,      VI|      duces? Quid illi quibus hanc victoriam debeo? Auferam scilicet
15  III,     XII|        est. Tanquam augustiori ob victoriam loco excipit civitatum oratores,
16  III,      XX|        certamine ita ultus est ut victoriam Regi tribuerit. Addidit
17  III,     XXV|       esset agendum, satis posset victoriam sperare. Interim aderat &
18   IV,       V|    errante, & de Lycogenis capite victoriam fata tribuerant. Haec non
19   IV,    XIII|         tanquam ad facilem ruebat victoriam. Sed postquam adverso mucrone
20   IV,    XIII|  indignari tanto tempore constare victoriam. Felix ictus & Galliae salutaris
21   IV,     XIX|       Facilem quoque in crastinum victoriam augurabatur, ignarus cum
22   IV,      XX|  extorquere a diis pudendo pretio victoriam, qui non de illis sunt quos
23   IV,      XX|         in proclivi sentiret esse victoriam, hanc unius pueri sanguine
24   IV,     XXI|         diis manibus pacisceretur victoriam. "Nec interest, inquit,
25   IV,     XXI|           ait, nobis tuo interitu victoriam trades, nec poteris sentire
26   IV,    XXII|    Radirobanes multos sibi in eam victoriam triumphos fingebat. Nam
27   IV,    XXII|  proclamarent inclinare ad Sardos victoriam, profugerent Galli Maurique;
28    V,       I|          sanguis mihi propitiaret victoriam. En igitur Radirobanem modo
29    V,       I|    consilio habiturum ad regendam victoriam, quos ad comparandum habuisset.
30    V,       I|  Virtiganes non desperaverat modo victoriam (nam cui vincerent vel cuius
31    V,       X|          bellumque in Lycogenem & victoriam suam. Sed quamquam toto
32    V,      XI|         fractus acie desperansque victoriam, ut regnum aemulo saltem
33    V,      XI|      Corsicam, qua etiam sequente victoriam adversae Liguriae montibus
34    V,     XIV|     reperto deos faventes suamque victoriam gratulabatur. Nec abnuebat
35    V,     XVI|         Coeperat quoque gratulari victoriam amicorum praecipuis, cum
36    V,    XVII|       Gratulatus deinde Poliarcho victoriam & Archombroto Sardiniam,
37    V,   XVIII|     adimam spiritum, qui per meam victoriam Sardiniae regno potitus
38    V,      XX|           militibus praeivisti ad victoriam iter; denique unus hostes