Liber,  Caput

 1    I,    VIII|        prior Gelanorus: "Vivit, ô Arsida, Poliarchus, sed te unum
 2    I,    VIII|        mortem deflebo. Tu quoque, Arsida, quoscunque conveneris illa
 3    I,      XI|         Gelanorus descessisset ab Arsida, recta viam ad Timocleae
 4    I,      XI|       Arsidas superessent: "Scio, Arsida, inquit illa, te ad pium
 5    I,      XI|          turbine esse. Dic autem, Arsida, quo piaculo meruerim esse
 6    I,      XV|      dicturum. Age modo; vivimus, Arsida, an cum illo periimus?"
 7    I,     XVI|    referretur de obitu Poliarchi, Arsida, res non minus solatio videbatur
 8    I,     XIX|    commendavisset: "Tibi denique, Arsida, inquit, qui tantum hominem
 9    I,     XIX|            Eripe me ab hac nocte, Arsida, & vel hostibus permitte.
10    I,     XIX|           plenissimus: "Ut valet, Arsida? Ut meminit nostri?" Neque
11    I,     XIX|       ducta, rediit in specum cum Arsida attulitque frusta panis
12    I,      XX|      inquit, periculi plena erit, Arsida, si Rege atque Lycogene
13    I,      XX|    latebunt." Probante industriam Arsida & ut maturaret monente,
14    I,      XX|        pervenit ad locum, in quo, Arsida docente, sciebat sedere
15   II,     VII|        frequens saepe obliquos de Arsida sermones iniecerat -- callida
16   II,     VII|             Timonidem quem vides, Arsida, ad te misi. Ei sic auscultare
17   II,      IX|      inquit, Poliarcho factum, mi Arsida? Nos miseros! An & ego te
18   II,      XV|   materiem. Aiebant divertisse ab Arsida Poliarchum priusquam adveniret
19  III,     XII|            At Poliarchus: "Valeo, Arsida, valeo, inquit, & me vivere
20  III,    XIII|       esse Argenidem quam iuvante Arsida optaret convenire. At "Saltem,
21  III,    XIII|    convenire. At "Saltem, retulit Arsida, conscientiam Nicopompi
22  III,    XIII|    advenisse Poliarchum referente Arsida scivit, oblita tot malorum
23  III,    XIII|       Poliarcho aperiat. Vade, mi Arsida, & tempori adsis!" Hinc
24  III,      XV|      secedere. Illuc postquam cum Arsida Poliarchus admissus est,
25  III,      XV|        vultus reddidit sibi & cum Arsida publicae humanitatis verbis
26   IV,      VI|           ne me quoque desereres, Arsida, ingererem tuae menti Selenissae
27   IV,      VI|         habere gratiam, moneo, mi Arsida, ut pro reliqua tua sedulitate
28    V,      II|      libertate erectus: "Tu vero, Arsida, inquit, nonne ab Argenide
29    V,      II|       tuam fidem solertiamque, mi Arsida. Sed cur nobis in patriam
30    V,     VII|       tradiderat, quasi missas ab Arsida. Quas integro lino sinceras
31    V,     VII|          sint. Sed ô, an incolumi Arsida in hos posse iri existimas &
32    V,    VIII|          detulisset. "Dii bene, ô Arsida, inquit Rex, quod te post
33    V,    VIII|       irarum haec in te causa, mi Arsida? An quod maris pericula
34    V,    VIII| accurantis. Utinam nunc vidisses, Arsida, nullas moras apud me ferentem,
35    V,    VIII|     Solverem ab Africa vel hodie, Arsida. Sed hac nocte recruduerunt
36    V,      XV|      conveniebat cum Argenide aut Arsida. Iisdemque diebus Bocchus