Liber,  Caput

 1    I,      II|    destinarique suppliciis; nunc populi iniurias proclamabat diutius
 2    I,       X|          esse clamabant: validam populi partem consensisse Lycogeni;
 3    I,    XIII|        Eiusmodi capitibus solent populi plures instar hostiarum
 4    I,     XVI|          necdum ex animo imagine populi tui deleta. Sed postquam
 5    I,   XVIII|         praeterea in permiscenda populi & optimatum potestate, quae
 6    I,   XVIII|          imperitos atque ignavos populi levitas deferat fasces;
 7    I,   XVIII|          ad furorem, ad captandi populi atque fallendi consilia
 8    I,   XVIII|          se consequi tumultuaria populi electione sperabat; tum
 9    I,   XVIII|        deligendi. Siquidem in ea populi libertate, qui regio sanguine
10    I,   XVIII|          quod suum est ferantque populi illam sortem quam numina
11    I,      XX|    comitibus plenum nec capturum populi turbam nec supplicum vilioribus
12    I,      XX|         inassueti nec conspectum populi tam subito ferre. Haerebat
13    I,      XX|       convertit. Sed nec plausus populi sequebatur, nec gratulantibus
14  III,       I|         tuo partis & ex laetitia populi intellegas quantum nobis
15  III,     III|       successumque Archombroti & populi voces & vultus in eum Meleandri.
16  III,      IV| credidisti, confugiunt. Fortunas populi deflent; exanimati regni
17  III,      VI|   saeculi genio quererentur, qui populi mentem avertisset in tumultus,
18  III,    XXII|         prolixius suo pondere ad populi commoda inclinaret. Praeter
19  III,    XXII|        gens vivit nisi & iniuria populi, ex clade & sanguine miserorum?
20  III,   XXIII|     tantopere curabat, & tanquam populi impetum non ferens, prodidit
21   IV,      II|        Archombroto: se tantum de populi voce sollicitum; curandum
22   IV,      IV|     securum te praestabunt, & si populi motu vel defectione nobilium
23   IV,    XIII|          si me audis, saevierit. Populi & militum animos subita
24   IV,    XIII|       crescente. Ergo per cuneos populi iam muti timentisque peccasse
25   IV,   XIIII|  supplicatio, quae ad omnia fana populi turba, ut denique omnes
26   IV,   XIIII|         ut dolore stupuimus! Qui populi, qui procerum vultus, postquam
27   IV,   XVIII|       est aerarium, in potestate populi esse! Hunc arbitrum rerum &
28   IV,   XVIII|     pendere, magno quidem ipsius populi commodo, cui saepe libertatis
29   IV,   XVIII|      esse desinet, quod consensu populi ratum fuit? Nemo verorum
30   IV,   XVIII|          Aut cur Reges agnoscant populi fasces, quos optimates premunt?~ ~
31   IV,      XX|       vittae, iuvitque hoc ipsum populi mentes, quod Poliarchus
32    V,       I|           2. Haec oratio ingenti populi plausu excepta est, inter
33    V,     III|     Meleander ut genio Regis aut populi quem adiri oportebat commodissimus
34    V,     XIV|    templo digressi per militum & populi cuneos viam aegre moliti
35    V,    XVII|        longa militum longiorique populi turba viam praeeunte atque