Liber,  Caput

 1    I,     VII|         quo temere volet patiar ire, tanquam mors domini hanc
 2    I,    VIII|         Hypsa flumine superato, ire Magellam, quo ipso iubente
 3    I,      XV|         praecipuis ad regiam se ire moneret; ipsi, ubi placeret,
 4    I,      XV|         satis erat, quae tandem ire Arsidam ad Meleandrum iubet &
 5    I,      XV|         interim quid agere, quo ire, Poliarchum praestaret secum
 6    I,    XVII|        tanquam sponte ei obviam ire, ab limine arcis ad conclave
 7    I,     XIX|      posset sicque ad Argenidem ire; an tutiora sequi praestaret &
 8    I,      XX|         queiscunque tibi placet ire sub astris.~ ~Arma tamen
 9   II,     VII|       Hunc igitur ad Poliarchum ire coniiciens, quo verum erueret
10   II,     VII|   hominem suspectum non habuit. Ire igitur iussit & Regi renuntiare
11   II,    VIII|   pectus, vulsosque per artus~ ~Ire animam, & sparsum campis
12   II,      IX|       naufragium dimiserat? Cur ire -- aut cur solum -- passus
13   II,       X|     vestibus recondunt, placuit ire ad praedam expedieruntque
14   II,       X|        me amet Diespiter, omnes ire liberos iubebo. Quid grave
15   II,     XIX|        oporteret ad Radirobanem ire an fidei maiora pignora
16   II,     XIX|        oporteret ad Radirobanem ire. Nam si ille amicus accedebat,
17   II,      XX|        partim ad Sardorum cenam ire, partim in suis illos tentoriis
18  III,       I|        Per eam Lycogeni placuit ire. Angusta alia sed propior
19  III,     III|         parentem an ipsum illuc ire satius esset iurisiurandi
20  III,     III|   effugiet. Possim cultu mutato ire ipsa & investigare Poliarchum?
21  III,      XI|       exaestuat annus harenis~ ~Ire voles, aut qua emoriens
22  III,      XV|      cogitantem se ad Argenidem ire. Sanguinem etiam in illa
23  III,   XVIII|        tot inimicos ad iudicium ire posse nec debere inauditum
24  III,    XVIX|   nundinis, oportebat Argenidem ire ad templum cum ambae scivimus
25   IV,     III|        Rex propere ergo imperat ire nec se in eo negotio ludificari;
26   IV,    VIII|     esse & in Galliam ad amicum ire dixit; sperabatque se confestim
27   IV,      XI|         significo me ad Reginam ire illis aditum impetraturum.
28   IV,    XIII|  auspicium!' At ille: " 'Possum ire, domina, possum. Et nisi
29   IV,    XIII|      quem in solio conspiciebat ire modestius. Commindorix aliquem
30   IV,    XXII|     exercitum in ordines iussit ire, praemonita Hyanisbe ne
31    V,      II| collatis sententiis pensare quo ire aut quid facere praestaret.
32    V,     VII|    acquiescam patientius, donec ire per morbum licebit." Laudavit
33    V,     VII|  cierent quam aurum aut gemmae. Ire ad portus non placebat,
34    V,     VII|        te ad Mauritaniae regiam ire professus es. Certe non
35    V,     XIV|         distincta quoque classe ire utrumque, sed qui prior