Liber,  Caput

 1    I,       I|          interim Poliarchi duoque Timocleae servi qui aberraverant,
 2    I,       I|        emerserunt ex nemore. Sola Timocleae ancilla iam deerat, sed &
 3    I,      II|         Nihil magis Poliarcho aut Timocleae mirum fuit quam quod ille
 4    I,     III|           composito, occurrerunt6 Timocleae, quae postquam excusavit,
 5    I,     III|       leges censent."~ ~7. Ab his Timocleae sermonibus diverterunt in
 6    I,      IV|        cum nuntiatum est rediisse Timocleae servum. Omnes ergo suspensis
 7    I,       V|   insignis Poliarchus procedit ad Timocleae fores, illic stupenti familiae &
 8    I,     VII|           proximo obirent. Sed ad Timocleae fores accedens uteretur
 9    I,     VII|           gemitibus. Inde secreto Timocleae ope ad Poliarchum esse venturum.
10    I,     VII|            Ipsi Archombroto atque Timocleae iam non diu licebat cum
11    I,    VIII|    conscium cupit. In effossa sub Timocleae aedibus via matronae fide
12    I,    VIII|      Gelanorus, arte opus est qua Timocleae familiam capiamus ne resciant
13    I,    VIII|           extinctus. Medio die ad Timocleae limen pervenies quasi per
14    I,      XI|        secura Poliarcho nox erat, Timocleae quoque aedibus nova tempestate
15    I,      XI|          ab Arsida, recta viam ad Timocleae limen habuerat. Illic apud
16    I,      XI|           divertere nuntiatum est Timocleae, ipsa ad vestibulum confestim
17    I,      XI|        ille25 desiisset, tum vero Timocleae manum corripiens: "Te autem,
18    I,     XII| Poliarchus sevocat, Archombroto & Timocleae excusans quod cum eo secretus
19    I,    XIII|          Archombroto & Arsidae in Timocleae hortis nondum insalubris
20    I,     XIV|          vicino oppido, eo die in Timocleae domo versata, cum vidisset
21    I,     XIV|          arma ferentes effringunt Timocleae limina creduntque in Poliarchum
22    I,     XIV|        telum vinculisque te dede. Timocleae eadem poena erit, quae te
23    I,     XIV|      fugisset Archombrotus, id in Timocleae caput erat, omnibus Poliarchum
24    I,      XV|         iunxisset?--omnia praeter Timocleae furtum nihil dissimulata
25    I,     XIX|      locutus prona iam vespera ad Timocleae praedium venit, cui agrestes
26   II,       I|         ut vix melius ab Argenide Timocleae esset nisi quod interdum,
27   II,      IV|       noctis memoriam incidit qua Timocleae hospitio cum Poliarcho erat
28  III,     XII|     capillamenta quibus olim dolo Timocleae mutaverat vultum. Horum
29  III,      XV|       anus, tunc virgo meminisset Timocleae prudentissimae matronae &
30    V,      II|      argumento. Quorum unus opera Timocleae, iam olim sibi familiaris,
31    V,       V|         deinde augere & sic loqui Timocleae: "Hoc donum simplicis liberalitatis
32    V,       V|        viridarii secreto admonita Timocleae imperavit unum ex corporis
33    V,       X|      amicitiae genius, qui eos in Timocleae domo primum afflaverat,
34    V,      XX|        nubenti filiae luceret, is Timocleae honos, Poliarchi & Archombroti