Liber,  Caput

 1  ded         |      quoque Medicaeorum Principum munus agnoscit eas a patrum veterno
 2    I,      VI|         amasse, carcerem damnatis munus dedisset." "Ita est," inquit
 3    I,   XVIII|           Si igitur in pueros hoc munus successionis iure devolverent,
 4    I,   XVIII|          invidia sua inutile meum munus efficient, & opera in spem
 5   II,      VI|             Age, inquit, restat & munus & hominem qui ferat deligere."
 6   II,      VI|           ita constituto iam quod munus mitteretur inter se pensabant.
 7   II,     VII|            Eam armillam Poliarcho munus fore idoneum Argenis atque
 8   II,     VII|     perire, nudae illius cuti hoc munus compone. Nisi intra quatriduum
 9   II,      IX|       evolutam, inutile Argenidis munus. Sed artificium gemmasque
10   II,    XIII|          non ausa succedere in id munus, ne aut aliquid de spoliis
11   II,      XV|        videamus cuius crimine hoc munus funestum sit. Nunquam mihi
12   II,      XV| proditione tuorum hos scivisse id munus Poliarcho destinari, armillaque
13   II,    XVII|  libertatis deploro? Etiam deorum munus perit. Amplius thura non
14  III,      II|         ornati expectabant ignium munus. Omnium vero capitibus corona
15  III,       V|         vindica hoc ingens tibi~ ~Munus deorum. Coniugi si fors
16  III,       V|          antea Regi. Orabat ut in munus placerent Sardiniae opes.
17  III,    XXII|       ipsorum concivium esset hoc munus, qui ex suo corpore eligerent
18  III,    XXII|   spectati candoris, advocationum munus esset, tot illa ingenia
19   IV,      II|         temporibus tanquam deorum munus susceperamus."~ ~2. Post
20   IV,      IV|        miles accipiet? Si plurium munus hoc facies, non sibi constabit
21   IV,       X|     tantae: " 'Egregium mehercule munus, inquam, Commindorigi invenistis.
22   IV,      XI|          adesse, quem duo milites munus Reginae adduxerant. Perturbatus
23   IV,      XI|         passa est ut audiret suum munus commendantes, sed ultro
24   IV,    XIII|           maiestatem, hoc ultimum munus regiae potestatis usurpare.
25   IV,    XVII|          Iam vero ut afferas tuum munus, sive tuo sive caelitum
26    V,       I|        pus ematuruisse. "O deorum munus!" exclamat Themison. "Reddite
27    V,       I|      nostro egregium iuvenem dare munus Olympo~ ~Decretum est. Restant
28    V,     III|        admirationis est, publicum munus si quo ille fungitur multiplici
29    V,       V|      tinctam. Non recusavit virgo munus aspicere, hoc ipsum ad commoditatem
30    V,     XII|     turbulentis suffragiis. Grave munus est illi, quem ab otio communi
31    V,    XIII|           oppido vita ipsa carius munus; iisque se debiturum qui
32    V,     XIV|    pignore affirmatis vestrum hoc munus?" At Poliarchus: "Vides
33    V,      XX|           nomine compellem, cuius munus est quod vivimus quodque