Liber,  Caput

 1  ded         |    genitus, qui vel confessione hostium saeculi sui summus, Magni
 2    I,     III|      utilitas abest, maxime cum hostium classis furtim in Insulam
 3    I,      XI|      suorum sanguine cupiditati hostium; & infra eorum crudelissima
 4   II,     VII|         mitterentur, conspectum hostium non posse defugere. Praeterea
 5   II,       X|         solverunt, ut iam paene hostium numerus aequaretur. (Tredecim
 6   II,      XV|       mihi curae erit ut arcana hostium scelera eruantur." Percunctanti
 7   II,    XVII|    ordine, deprehendi suisne an hostium fatis pugnetur?" Movit ea
 8   II,      XX|    caelum implentibus, sonus in hostium castra illatus est. Et quoniam
 9   II,      XX| praemittit qui certa de adventu hostium referrent. Et illi toto
10  III,       I|      amicorum advocat; ostendit hostium castra et: "Quid agere iam
11  III,       I|        facilis campos & ad ipsa hostium ducebat praetoria. Per eam
12  III,       I|        improviso circuitu terga hostium caedant. Nam quid equitatus
13  III,       I|    accensus omnia audebat. Nunc hostium turbabat ordines, nunc vulgaribus
14  III,       I|      strenueque si qua lababant hostium caede restituens. Tandem
15  III,      II|   submisso tegebantur, nuntiata hostium fuga, quam & ipsa utcunque
16  III,      VI|       invalida habemus ut primo hostium impetu diripi possint. In
17  III,    VIII|        gnata mea, priusquam nos hostium crudelitas invadit."~ ~8. " '
18   IV,       I|      otiosus hos ludos fruarque hostium malis, aut si in rem meam
19   IV,    XIII|        Reginae partum esse. Sed hostium metu cum natus est esse
20   IV,     XIX|         laudarentur vel sua vel hostium morte. Luebant plerique
21   IV,     XIX|         sese alte penetravit in hostium turmas. Interim recedebant
22   IV,     XIX|      horrens, quod in civitatem hostium intrasset, quod per immensum
23   IV,     XXI|         specie mecum tendant ad hostium vallum. Exciemus ad proelium
24   IV,     XXI|  sollicitantem contumeliis iram hostium tamen trahunt ad castra.
25   IV,    XXII|  proelii fronte leviter obirent hostium latera & quam plurimos a
26   IV,    XXII|         turmis equitum circuire hostium cornua imperans & a tergo
27    V,       I|        ne qui motus in suis aut hostium castris exsisterent. Tum
28    V,       I|        adacti?), sed & ferociam hostium illo aggere sisti posse
29    V,       I|      impensius dolitura quam de hostium clade gaudeo." Simul intra
30    V,      XI|      conspectis miserunt qui de hostium genere ac numero referrent.
31    V,     XIV| sanguine perfusam rursusque non hostium magis quam sociorum cruore
32    V,     XIV|        fraudes applicabis, & ex hostium in te odio disces odisse.
33    V,   XVIII|         haec tecta incolumis in hostium capita effundere. Sed vivere