Liber,  Caput

 1    I,       X|          novum!~ ~Hei mihi! Ne se hominem plus vulnere senserit esse,~ ~
 2    I,    XIII|        ingenii. Haec neque summum hominem desiderant, & sola interdum
 3    I,      XV|          indutum quae imae sortis hominem deceret. Nec omisit de rusticorum
 4    I,   XVIII|       puerum, in imbecillis animi hominem summam rerum fatorum ludibrium
 5    I,     XIX|        Arsida, inquit, qui tantum hominem suis inimicis subduces,
 6    I,     XIX|    necessarium Rhegium viam esse; hominem qui has litteras ferebat
 7    I,      XX|           proderet. Cum Eurymedes hominem ratus ad Argenidis pedes
 8   II,      VI|            qui haec curaret fidum hominem res poscebat. Nemo extra
 9   II,      VI|          inquit, restat & munus & hominem qui ferat deligere." Timonides
10   II,     VII|         rem secretissimam sciret, hominem suspectum non habuit. Ire
11   II,    VIII|          Videte quid sentiam. Rex hominem rursus accersat. Tergiversationem
12   II,      IX|           stupentesque nihil nisi hominem contuebantur. Tandemque
13   II,      XI|   arbitrio expectant. Fidum autem hominem, ô Regina, mecum allega.
14   II,    XVII|     gratis nunc refero. Sed cesso hominem adoriri, quando hanc pugnam
15   II,    XVII|       negamus sideribus. Incitari hominem ad segnitiem laboremve;
16   II,    XVII| praenuntiari certo non posse quid hominem in vita maneat vel quem
17  III,      IV|      ludum primus descendet ocius hominem preme, non tardis, non incerta
18  III,      XI|        humanitatis totque leporum hominem esse; suavissime loquendo
19  III,     XIV|   Hieroleander: "Quid si, inquit, hominem hoc mane vidissetis? Impia
20  III,     XIV|         sis, protractoque sermone hominem teneas donec omnibus cogitatis
21  III,      XV|         timere se ne bene meritum hominem Meleander generum velit
22  III,   XVIII|           illius villam mitti qui hominem tantum accerserent. Seu47
23   IV,      II|           officium ipso Virtigane hominem commendante. Et ille maligno
24   IV,      II|      alieno indicio factum est ut hominem possim laudare, ille est,
25   IV,      VI|     tradendas Poliarcho. Tu fidum hominem delige cui illas committamus.
26   IV,    VIII| Praefectum esse respondit; captum hominem & maxime innocentem nullius
27   IV,       X|             5. Nec Gobryam latuit hominem esse commotum. Itaque ut
28   IV,    XIII|         animo putas superbissimum hominem accepturum hoc tuae familiae
29    V,     III|          III~ ~1. Meleander fidum hominem & negotiorum usu exercitum
30    V,       V|      vultus habitusque peregrinum hominem esse monstrabant, blandissime
31    V,     VII|          cultu & suppellectili te hominem magnarum opum esse. Itaque
32    V,    VIII|         perire. Sed ubi is est?" "Hominem non vidi, retulit Poliarchus,
33    V,     XIX|        dicebatur, tantarum virium hominem ut hunc Iuba, quamvis sibi