Liber,  Caput

 1  ded         |           generi scriptionis, nec forsitan in Latinis ante viso, LUDOVICE
 2    I,       I|        primum opportune, nec plus forsitan in illius salutem quam in
 3    I,      VI|        nos modo sollicitos habet, forsitan praeter omne exemplum est.
 4    I,      IX|         maculatum sanguine ensem? Forsitan nunc securus & despectis
 5    I,    XVII|       mens laborat sub hac larva. Forsitan & accensis in Poliarchum
 6    I,      XX|           regnorum salus constat. Forsitan audacia mea corrigam quae
 7   II,       I|          potestate maria essent. "Forsitan, inquit, violenta consilia
 8   II,       X|      statim Reginae nuntiare. "Et forsitan, secretus inquiebat, gloriam
 9   II,       X|       pereat atrocis audaciae aut forsitan aliquot illic insontes vestri
10   II,       X|   vixisset qui epistolam ferebat, forsitan illi excidissent indicia,
11  III,       I|           ad cogitandum dedisset, forsitan tutiora secuturos. Quid
12  III,     III|       dissimulatus -- & in Insula forsitan ista? An insidiis aemulorum
13  III,      IV|      defectione oborta Praefectos forsitan suos in Regem sequentur,
14  III,      VI|       extra periculum disputamus. Forsitan & ego molliora censuissem,
15  III,    VIII|         quam27 aequali aut peiori forsitan feritate idem latro a nostris
16  III,    XVII|       beneficio noctis usurus iam forsitan multum viae processisset.
17  III,      XX|            Hunc autem Radirobanem forsitan possem non odisse, si me
18  III,     XXI|         si quae in rem tam arduam forsitan habet. Te enim mearum rerum
19   IV,     III|    perfidiam excusare non possum; forsitan & Rex praetextu alio explebit
20   IV,       V|          rem video esse, ait, duo forsitan menses suffecerint." Tum
21   IV,    VIII|           ex Sicilia venientem et forsitan erunt quae ex te cognoscat.
22   IV,    VIII|   suspenso supercilio haerentem: "Forsitan, inquit, iam quid parem
23   IV,      XI|           somnii ita me impulêre. Forsitan superstitiosum appellabis.
24   IV,      XV|      haberent aut quo quaererent, forsitan in adversa aut ignota litora
25   IV,   XVIII|       blandoque papavera somno.~ ~Forsitan & timidas ignota audacia
26    V,      IV|        patebitque irae meae, & ea forsitan quam meditor ultione iam
27    V,     VII|          addi talentum praecepit. Forsitan quippe fore ex usu absolutis
28    V,    VIII|     accepi, mihi plus doluit quam forsitan tibi." Tum Arsidas: "Et
29    V,       X|        exhaustae sunt, sed odio & forsitan iubentibus fatis, quae si
30    V,    XIII|      posse, aut deorum hunc vatem forsitan ambitiosam fabulam similitudini
31    V,      XV| proclivique in Poliarchum animo: "Forsitan ille, dicebat, non Hyanisbae
32    V,     XVI|      veniam instructissimo Regi & forsitan ita belli causam quaerenti.