Liber,  Caput

 1    I,      II|        Multae virtutes, inquit, in vitia, Archombrote, degenerant &
 2    I,      II|           nunc virtutes esse, nunc vitia. Meleander, quod opinor
 3    I,      II| dissimulatione Lycogenis prementis vitia de more tyrannorum. Aderat
 4    I,    XIII|        timida aut barbara felicium vitia amant exarmare virtutem,
 5    I,    XIII|           suspicias: ut vel abesse vitia pro virtute sit; vel non
 6    I,     XIV|           in virtutes offendit aut vitia. Musas autem, quia eum amaverunt,
 7    I,   XVIII|         omnia pendeant quem, si in vitia deflectit, nullus metus
 8    I,   XVIII|           Nimirum & Regem & ipsius vitia mors saltem de medio tollet
 9    I,   XVIII|     sperari non possunt. Reclamant vitia hominum & toties experimenta
10   II,       V|     damnatus est. Utcumque vero in vitia pugnes, in te sis innocens,
11   II,     XIV|            At factiosorum scilicet vitia quae tegere laborant persona
12   II,     XIV|    potionis addam salubres herbas. Vitia effingam virtutesque & praemia
13   II,     XIV|            libertas haec erit. Sic vitia, non homines, laedentur,
14   II,    XVII|            me honores sollicitent, vitia abiicere cogitem, animum
15   II,    XVII|          solitudinem declinare; in vitia denique aut virtutes aliquo
16   II,    XVII|        flagrantibus motibus sed ad vitia aut virtutem adigi invita
17  III,      IV|            Ceterum cum virtutes ac vitia non plus ex merito aestimentur
18  III,      IX|          canerentur. Nam scribendi vitia, seu Graece seu Italice
19  III,     XIV|         laudandi unusquisque Regum vitia ad amicitiam sollicitatis,
20  III,     XIV|   molliveris viae speciem, quam ad vitia ducentem obsitamque infamia
21  III,     XIV|          adhibent manum. Aut certe vitia distinguunt quibus se ipsum
22  III,     XIV|       liberalitas appellantur. Nec vitia illa tantum sed etiam leviora
23  III,      XX|           est.~ ~4. At Radirobanes vitia utcunque hactenus pressa
24   IV,     III|       iuveni fiderem & per plurima vitia mihi suspecto? Huius promissis,
25   IV,      IV|         alios animus deficit, quae vitia habitus corporis & species
26   IV,      IV|      abominari motus, fortemque in vitia numquam a sui statione recedere.
27    V,     XII|           commodissimum putamus in vitia & immodicas cupiditates
28    V,     XIV|          est vilis, quam quod sint vitia apud ipsos in pretio. Haec
29    V,     XIV|          ordini, omni paene aetati vitia insidiantur, ingensque in
30    V,     XIV|       iubent non fuga sed bello in vitia certare, neque cupiditates
31    V,     XIV|       habet, captae & impari menti vitia reponat, gravesque cogitationes &