Liber,  Caput

 1   Ed         |  reimpressio editionis pri., sed vera editio secunda.~ ~1627 =
 2 Orth         |    interpunctione recenti et (ut vera dicam) anglica usus sum.~ ~
 3    I,      IV|  identidem a servo requirebat an vera & comperta memoraret, &
 4    I,    XIII|    amavit, bellicis utique rebus vera momenta vanissimo numine
 5    I,      XV|   subinde cogeret iurare Arsidam vera esse quae afferret. Ille
 6    I,     XVI|          mutatos, non dubio quin vera calamitas nuntietur." Et
 7    I,   XVIII|      principum aulis, tanquam in vera & liberali schola, tirocinium
 8   II,       I|      videatur. Et quoniam partim vera monebat, effectum est ut
 9   II,      XI|            aut potius, modo haec vera sint, diis nostris iungende.
10   II,    XVII|         commendat & miramini vos vera dixisse. Etiam pauca responsa
11  III,      IX|        ambigere non sinebat quin vera afferret, neglegi poterat,
12  III,     XIV|           ad Sardiniae Regem. Si vera de amore suo retulit, diu
13  III,      XV|     cupiditas atrocia inveniunt. Vera haec esse sentiebat Poliarchus
14  III,     XVI|   incolumis? O Selenissa! Sed an vera haec autumas? Parce per
15  III,     XVI|       Argenis, ut haec non minus vera sunt quam me vivere, quam
16   IV,     III|          timere coeperat ne haec vera tragoedia esset, extorquendo
17   IV,    VIII|       fuerat, paulatim sincerius vera colloquendi voluptate utrumque
18   IV,    VIII|  saevitia securitatem quaerentes vera & certa pericula non cognoscant
19   IV,      XI|     scilicet somniaveras! & quae vera sciebas, quo differres gaudia
20   IV,    XIII| obstupuerant. Solus enim sciebam vera esse quae illa referebat.
21   IV,   XVIII|          opes absorbeat. Equidem vera haec esse experimento quoque
22   IV,   XVIII|          spectaculi mentione, si vera retulêre qui in regionibus
23   IV,      XX|       quos servasse, quos saltem vera de eo posse renuntiare oporteret.
24   IV,     XXI|      ingenio. Itaque indicem, si vera afferret, sperare praemia
25    V,     VII|         ne ambigere possit, quin vera pericula nunties, has litteras
26    V,     VII|        solutas tabellas legebat. Vera erat Argenidis manus. Sed
27    V,       X|      amare Poliarchum credebat & vera Timonidem retulisse. Ceterum
28    V,       X|       possum ex amatore & aemulo vera audire. Quid morae est votis
29    V,    XIII|          caligantis respondit si vera res esset, hos se pro parentibus
30    V,     XIV|      iurgiis hactenus cavi. Scio vera quam facile cupidis belli
31    V,   XVIII|   notissima fidem seni faciebant vera scripsisse Hyanisbem.~ ~