Liber,  Caput

 1    I,       I|    simplici risu: "Ne hos putes, Poliarche, desperatione divulsos.
 2    I,     III|    dixisset: "Regis autem filia, Poliarche, quam hic latro sibi in
 3    I,     III|       Sed matrona: "Non prorsus, Poliarche, huic instituto utilitas
 4    I,       V|  servorum, si hic clam haeseris, Poliarche, nostri furti secreta temeraturum.
 5    I,       V|      Illic facillime potes tegi, Poliarche, subducique discrimini.
 6    I,     VII|      inquit Timoclea, consilium, Poliarche, si non scires nihil prius
 7    I,      XI|        Sed iam aliud quaerendum, Poliarche. Indigna est, ut se hodie
 8    I,      XI|       fori spes esset, suaderem, Poliarche, ut ultro tui copiam faceres
 9    I,      XI|          Horreo loqui. Abi modo, Poliarche. Permitte hanc Insulam non
10    I,     XIV|    inquit, secundo scelestus es, Poliarche; qui antea Regis iracundiam
11    I,    XVII|        lubet audiamus. Dic vero, Poliarche, quae te res adegit ad fugam?"
12  III,      II|     exitu conficior. Abes autem, Poliarche? Tene an inimicum aliquem
13  III,      II|     pericula invenisti? Adesses, Poliarche, pugnares in hostem, certa
14  III,      XV|    exegerim. Eo quoque miserior, Poliarche, sum quod non te sequi licet,
15  III,      XV|      vultu cerno, ego causa sum, Poliarche? Sed an eadem querenda rursus
16  III,      XV|       monebat. "Plurima, inquit, Poliarche, in te amavi sed praecipue
17  III,      XV|     donaria. Et si tibi videtur, Poliarche, carissimam Timocleam, ubi
18  III,    XVIX|          Testes dii, quos omnes, Poliarche, propitios tibi credo. Si
19  III,    XVIX|       vos possum, quid interest, Poliarche, haec potius agi secreto
20   IV,       V|      usurpem, nisi & te vererer, Poliarche, & Selenissa suo exitu docuisset
21   IV,       V| explicuit.~ ~11. Quamquam absum, Poliarche, forte plus tamen ipso te
22   IV,       V|    urgent; his potius indignare, Poliarche.) Pater, inquam, me iubet
23   IV,       V|       contingent, audi iam nunc, Poliarche, ultima vota. Cogita tibi
24   IV,       V|     autem Insulae conspectum, mi Poliarche, defugias, nisi meos cineres
25    V,       I|       eam nobis peperit. Utinam, Poliarche, non sim de te impensius
26    V,       I|       tunc rumor in arvis,~ ~Te, Poliarche, mori. Torvus sic dixerat
27    V,       I|         descendere Manes,~ ~Sic, Poliarche, putant; longe simul obvia
28    V,      IV|          sapiens & dignus amari, Poliarche! Cur ego te vidi? Cur etiam
29    V,     VII|        euntem moratur? "Denique, Poliarche, cogitabat, finge oblatas
30    V,   XVIII|          praestantius nomen est, Poliarche. Diu est quod sensi odia
31    V,      XX|        At vos saeculi gemmae, tu Poliarche, tuque Argenis, ne hic fidei,