Liber,  Caput

 1    I,      VI|          impetui indulgere, quem natura dulcissimum habet? Certe
 2    I,    XIII|     civilibus rebus pollent, pro natura & magnitudine ingenii plerique
 3    I,    XIII|   illorum qui Regibus adsunt, si natura barbaros fecit aut incuriosos
 4    I,   XVIII|       sui unius causa haec omnia natura produxerit? Quanto vero
 5    I,   XVIII|     libertate aut quod magis cum natura conveniat. Hac autem populos
 6    I,   XVIII|         puero instituuntur, sive natura hoc facit sive disciplinae
 7   II,       I|        commode eminet, tanquam a natura productus in arcem. Illud
 8   II,       I|  cognataque iunget~ ~Mecum omnis Natura manus. Saturnia proles~ ~
 9   II,      XI|       esset singula memorare: ut natura inaequalitate locorum luserit,
10   II,    XXII|          ex radicibus constabat, natura posuerat. Id vero terribili
11   II,    XXII|           quis genius, quae soli natura. Hic paucis docere Meleander
12  III,      II|         elementa, non casus, non natura obstarent redeunti." Post
13  III,     VII|       Nimio pretiosius quam ipsa natura me ad vultus carissimae
14  III,      XI|        se laeta beato~ ~Indulsit Natura solo; Nymphaeque decoras~ ~
15  III,      XI|          voles, aut qua emoriens Natura pruinis~ ~Deficit, & gelida
16  III,     XIV|     intimos Regum motus, quo eos natura, quo cupiditas vocet; mox
17  III,      XX|          affectum patris & Regis natura & successio coniunxit. Aut
18  III,   XXIII|       Quae bene Saturno steterat Natura sub uno,~ ~Spargitur in
19   IV,      IV|        rerum scientissimus erat, natura & institutione factus ad
20   IV,      IV|       Praefectum hunc summum seu natura seu virtute abominari motus,
21   IV,     VII|     valuêre nosque iuverunt, cum natura rerum omnium causarumque
22   IV,    VIII|        utrumque perstrinxit; sic natura mortalium instituta ut liberalibus
23   IV,    VIII|          humani corporis errante natura. Is nihil se praeterea scire
24   IV,      IX|   scilicet stirpem satis efficax natura monstravit. Alii rustico
25   IV,      IX|         eam tamen veluti iubente natura brevibus ulnis cinxit. Sed
26   IV,       X|  Fortunaeque vices. Nihil, heu!, Natura nec artes~ ~Peccavêre deûm.
27   IV,      XV| suspectum erat caelum montiumque natura quos a latere attollit Liguria,
28   IV,   XVIII|        fines sunt, ea aequitas a natura praescripta cuique familiae
29   IV,      XX|        Et sese in gelidas solvet natura pruinas.~ ~Parcite, mortales,
30    V,      VI|        quove in antro tam subito natura se mutaret. Et ille: "Nova
31    V,     XII|   mortalium. Ceteri quam quisque natura artem admovet sequuntur,