Liber,  Caput

 1    I,      IV|         cunctationem non ferebant. Manum igitur atque oculos attollens
 2    I,      XI|      desiisset, tum vero Timocleae manum corripiens: "Te autem, inquit,
 3    I,     XIV|      continuit irruentem &: "Siste manum, Archombrote, siste, inquit.
 4    I,     XIX|      Argenidis profert gemmamque & manum iubet inspicere. Confestim
 5   II,     III| distributos; tantillam veteranorum manum tironibus posse praestare,
 6   II,      VI|          fortior amor est qui meam manum reget. Interim dum de reditu
 7   II,      VI|        volet amplecti tanta corona manum?~ ~Ut natat in solidis lux
 8   II,      XI|          de sede exsiliit & ignoti manum amplexa: "O auspicatissime
 9   II,     XIV|      alacerque utramque perfricuit manum &: "Da, inquit, hunc, sodes,
10   II,     XVI|            vicinis locis ampliorem manum accirent. Multi, duce Menocrito,
11   II,    XVII|            puer, si (ut saepe fit) manum exsertam aut capitis partem
12   II,      XX|    pervenit ut tradere Radirobanes manum posset. Tum vero tanquam
13   II,     XXI|      quoque Lycogenes haud imparem manum unumque qui praeiret, seu
14  III,     VII|       videbatur afferre, illiusque manum tenens ad viridarium volentem
15  III,     XIV|            vulneribus non adhibent manum. Aut certe vitia distinguunt
16  III,     XVI|           illam, qua violata erat, manum ferro deiecerat. Neque mora,
17  III,    XVII|    videbant defunctumque periculo, manum amplexi, mixtis vocibus
18  III,    XXII|              8. Meleander dicentis manum corripuit & hilari vultu: "
19  III,     XXV|       temperavit. Iniecit lecticae manum & manere Argenidem iam plusquam
20   IV,       V|              quantum amare, regiam manum osculo stringens, quicquid
21   IV,    XIII|       sentis, prior quoque porrige manum.' At Rex: " 'Non me adeo,
22   IV,    XVII|        vovet, tecum idoneam mittat manum qua irruentibus Sardis obstes.
23    V,      VI|          imagine luderetur, primum manum glaciei admovet, quae ut
24    V,      VI|   contegitur, quae nobis semper ad manum est, fulta straminibus &
25    V,     VII|       Phorbas meritum crucis omen, manum utramque vehementer intendit
26    V,       X|      veheretur frenum capientem in manum. Quamquam enim invalidus,
27    V,       X|          tam immanis. Praedem hanc manum accipe nihil me, praeter
28    V,     XVI|          ille amplecti genua, nunc manum venerari, regem incolumem
29    V,   XVIII|           in cupientis Archombroti manum inseruit.~ ~3. Iam vicerat
30    V,   XVIII|           Poliarchus simul virgini manum dare, simul gratias agere
31    V,     XIX|          mihi relinquere. Agnosces manum illius, ô rex, quamvis litteras