Liber,  Caput

 1  ded         |     Popularem denique tuum, tot fatis, tot hostibus exercitum
 2    I,       I|         hospitem esse delatam. "Fatis autem & praedonum scelere
 3    I,      IX|     Tandemque veluti melioribus fatis admonita: "Quid nos autem
 4    I,   XVIII|   deficitur, tanquam verentibus fatis, ne si summam fortunam ac
 5   II,       I|     Namque mihi hae sedes, haec fatis dedita tellus,~ ~Haec placet.
 6   II,     XIV|        fraudamus, ut imposita a fatis onera subeamus fortiores."
 7   II,     XIV|      tempestates. Quos libebit, fatis eripiam, fatis dabo. Novi
 8   II,     XIV|         libebit, fatis eripiam, fatis dabo. Novi nostrorum ingenia:
 9   II,      XV|   funestis cecidit tibi victima fatis,~ ~Ambitio. Nunc pone minas,
10   II,    XVII|    deprehendi suisne an hostium fatis pugnetur?" Movit ea oratio
11  III,      XV|       Ambo in viridario de meis fatis agunt. Sed non impune peccaverit.
12  III,      XV| iungamur, tum plenum beneficium fatis debebimus. Sin malignior
13  III,    XVII|      fraus fuit, quos propitiis fatis praedonibus eripui. Hoc
14  III,     XXV|      Poliarchum. Sed mitioribus fatis ministravit Meleandri prudentia.
15   IV,     III|     laesi. Sive enim urgentibus fatis sive veneficio aliquo attonitam
16   IV,     VII|      cum sacerdote disputare de fatis & sortibus Fortunaeque in
17   IV,    VIII|     patre elato, tanquam iisdem fatis nostra felicitas occubuisset,
18   IV,       X|      saecula cunctis~ ~Exhaurit fatis. At nos miserabile vulgus,~ ~
19   IV,       X|         te dii peccavêre, neque fatis ingratus sis, quae te in
20   IV,    XVII|       laetis iactat sese Africa fatis.~ ~Illam ingens curvis Nereus
21   IV,     XIX|      sanguinis multum erat, cum Fatis adhuc plurium necem properantibus
22   IV,      XX|         sanguine dedignaretur a fatis comparare?~ ~
23    V,       I|        mortis inultae~ ~Deiecit fatis. Sensit quoque mutua ferro~ ~
24    V,      II|  addamque Radirobanem Lycogenis fatis. Et Sardinia Mauritaniae
25    V,       X|      odio & forsitan iubentibus fatis, quae si in alterum vestrum
26    V,     XIV|    liceat indignari querique de fatis, hunc ego, nisi certa deûm
27    V,      XV|         sustineat? Sic dubius & fatis iratus iubet Gobryam vocari.
28    V,     XVI|          timuitque Meleander ne fatis cessisset Hyanisbe. Et is
29    V,     XIX|      mihi regnum, & vir Syphax, fatis quodam agmine in nos ruentibus,
30    V,      XX|      nunquam tranquilla exordia fatis~ ~Heroum eximiis, nec denique
31    V,      XX|         cura, exerciti hactenus fatis, nunc eorundem clementia