Liber,  Caput

 1    I,    VIII|       esset? Danda fortitudinis praemia fuisse victori & legatis
 2    I,    XIII|        Musasve vulgares ad haec praemia arcesso. Sed illos quidem
 3    I,   XVIII|      scient esse parata virtuti praemia, summasque reipublicae dignitates
 4   II,       I| inquiebat, scire Timocleam haec praemia esse occultati Poliarchi?
 5   II,       I|      quantum de eo sit merita & praemia tam subito scilicet a te
 6   II,      VI|     indulgeo. Numquam dii tanta praemia tam faciles concedunt. Vulgares
 7   II,      IX|        erat quod fidei & operae praemia sibi perierant. Verebatur
 8   II,     XII|         operae deberi invidiosa praemia sed neque haec armatum decere.
 9   II,     XIV|    Vitia effingam virtutesque & praemia utrisque convenient. Dum
10   II,      XV|   sceleri quae tuta quies? Mala praemia vestrae~ ~Ut primum tetigêre
11   II,     XXI|       viam ceteris praeivisset, praemia expectare ad Archombrotum
12  III,       I|        ex sui ducis captivitate praemia apud Meleandrum quaererent?
13  III,      II|     corrumpere. Pulcherrima hos praemia brevis doloris ferre, Diis
14  III,      IV|         inulta sunt & plerumque praemia habent. Sic erecti, sic
15  III,      IV|     subitas pugnas & praesentia praemia habet. Ita domestico facinore
16  III,       V|     mihi sperandum est, cum iam praemia usurpem quae paene ad praestitam
17  III,      VI|         debeo? Auferam scilicet praemia a probatis, quae adhuc dubiis
18  III,     VII|         victoria. Cursus quoque praemia erant. Rursus mixtae omnes
19  III,     XIV|     augurium, destinabatque iam praemia quibus saepe ab illo eiusmodi
20  III,      XV|   praefecero. Sed Antenori quae praemia erunt? Mittam saepe Apollini &
21  III,    XXII|       exilium. Delatori ea sint praemia quae vel domesticorum fidem
22   IV,      XI|      modo te ulciscar? Tardiora praemia erunt, quae, fateor, debeo
23   IV,      XI|        secedit. Militibus autem praemia cum fide persolvimus, regia
24   IV,   XVIII|        suo implevit. Erunt haec praemia, quibus principis virtutes
25   IV,     XXI|     trades, nec poteris sentire praemia quae mereris, at scias tuae
26   IV,     XXI|       si vera afferret, sperare praemia imperavit, & indutum Gallicis
27    V,     VII|        daret; & in ipso scelere praemia summae fidei ambiret. Postquam
28    V,    VIII|         Ergo perfidiae laudem & praemia invenit & post me expilatum
29    V,     XIV|        corrumpi qui adulationis praemia quaerunt. Nec facilius putem
30    V,      XX|         hic fidei, hic virtutum praemia quae certa vos manent expectetis