Liber,  Caput

 1   II,     XII|         Reginae rebus accepit: eam Hyanisbem appellari; Iubae fratri
 2   II,     XII|       profecturus iussisset valere Hyanisbem redissetque in thalamum,
 3   IV,     XVI|           haec fuisset iniuria, ad Hyanisbem misit non modo qui res repeterent
 4   IV,     XVI|        ille ubi Lixam pervenit, ad Hyanisbem intromissus eam, nisi sceptro
 5   IV,     XVI|           relegit.30~ ~5. Audebant Hyanisbem proximi amicorum incusare
 6   IV,    XVII|          infamia fore si desereret Hyanisbem & veluti traderet hosti.
 7   IV,    XVII|         enim se, specie vindicandi Hyanisbem, dolores quibus ille Argenidem
 8   IV,    XVII|       intentus, constituit hortari Hyanisbem ut gentilem aciem ampliori
 9   IV,   XVIII|   convenire. Coepit deinde hortari Hyanisbem ut excutere anniteretur
10   IV,   XVIII|   sentiebat oppugnari, neque ratus Hyanisbem tam ex animi sententia loqui
11   IV,   XVIII|            non passus plura dicere Hyanisbem ita orsus est: "Nollem isti,
12   IV,   XVIII|          severitas."~ ~16. Pudebat Hyanisbem fateri se tam subito esse
13   IV,      XX|            exitu belli tam acriter Hyanisbem coepisse diffidere & ipsam
14   IV,      XX|      statim turbatus exsiliit & ad Hyanisbem properans: "Si hoc, inquit,
15   IV,    XXII|     sumpturum & a regno deiecturum Hyanisbem. Qua subacta ipse Mauritaniae
16   IV,    XXII|           maledicti in Argenidem & Hyanisbem conscium suo vulnere expleret
17   IV,    XXII|            ut nec defuerint qui ad Hyanisbem decurrerent tristia de eo
18    V,     III|     imperite cogitavit, tanquam ad Hyanisbem legatum. Ita enim rescire
19    V,     III|   proficisci & meo nomine salutare Hyanisbem, apud eam deinde haerere
20    V,     III|           nec arbitror commissuram Hyanisbem aut Mauros ut quidquam nuntiem
21    V,       X|     Gallorum Regem esse; hunc apud Hyanisbem aegrotare ex vulneribus; &
22    V,       X|           sibi favebat, non latuit Hyanisbem illum quidem Meleandro sed
23    V,       X|      desinet queri."~ ~9. Insanire Hyanisbem Poliarchus credebat, cum
24    V,    XIII|          Micipsa ab Archombroto ad Hyanisbem venit. Is quippe hominum
25    V,     XIV|      Aneroëstus redit. Ambo mediam Hyanisbem excipiunt; Archombrotus,
26    V,     XIV| Archombroti Poliarchus cum eo apud Hyanisbem cenavit, satisque viribus
27    V,   XVIII|          faciebant vera scripsisse Hyanisbem.~ ~2. Ergo victus magnitudine
28    V,   XVIII|      Ignarus quos peius devoveret, Hyanisbem, Meleandrum, Archombrotum,
29    V,     XIX|     sorores Iubae fuisse: seniorem Hyanisbem, Syphaci potenti illic viro
30    V,      XX|             Nunc in Africa videbis Hyanisbem, nunc in Sicilia illam excipies.