Liber,  Caput

 1    I,      II|      frueretur, quos apud Regem vivere fama vulgaverat. Nihil magis
 2    I,      IX|    foedum exitum spectare; nisi vivere promitteret, se ad auxilium
 3    I,    XIII|   vilissimos homines de aerario vivere placet. Sed demum est grave
 4    I,     XVI| prosequi tunc licebat. Nunc cum vivere possit & periturus timeatur,
 5    I,      XX|     laeva, dat hostibus~ ~Facto vivere marmore.~ ~Tu pacis deae,
 6   II,      IX|     illius oculis accepturus an vivere deberet. Nec ipsa poterat
 7   II,      IX|      deponere iussit hos metus: vivere servatum a fluctibus peiratisque
 8   II,      XI|     quaerebat complexa se denuo vivere, Reginam rursus esse proclamabat.
 9   II,      XV|        hic nobis restituens non vivere modo patronum sed valere
10   II,      XX|      mortis iis fecerimus, quos vivere non posse effecimus. Ite
11  III,     XII|     Arsida, valeo, inquit, & me vivere Radirobanes vester cum sua
12  III,     XVI|         minus vera sunt quam me vivere, quam tibi me loqui, quam
13  III,    XXII|  militaret; sed quos de suo non vivere posse constaret vel sponte
14  III,    XXII|    illis hominibus apud se unum vivere. Illico ortae causae, contentiones
15   IV,      IV|   milites, ex alienis laboribus vivere. Scilicet egregia cura timemus
16   IV,       V|          At Radirobanem inultum vivere si sines, redibo ab inferis
17   IV,   XIIII|        negotia erant & Timandra vivere filium ac valere asserebat,
18   IV,   XIIII|       intererat Astioristem non vivere. Ab his vulgo mortuus iactabatur,
19   IV,   XVIII|       Quippe si socordiae amore vivere parce & neglegere corporis
20   IV,     XIX|       periret. Iamque illum non vivere sed cadaver deferri fluctibus
21   IV,     XXI|        manere, ut nemo Sardorum vivere malit quam familiam suam
22   IV,     XXI|  crudeles simus qui coëgimus te vivere. Ubi enim de huius belli
23   IV,    XXII|    adhuc tentabat. Hunc vero ut vivere & erigi Galli simul Maurique
24    V,       I|      asseveratio eum non aliter vivere posse. Delibavêre itaque
25    V,     VII|         Sed hunc quoque iam non vivere & quidem a se victum solatio
26    V,    VIII|        existimas, inquit, adhuc vivere miserrimam virginem & quam
27    V,      IX|       dissidium nec illo felice vivere. Sensim in utroque exsuperabat
28    V,     XIV|       cupimus, rarumque est diu vivere cum improbis nec de vitiis
29    V,   XVIII|   hostium capita effundere. Sed vivere nolo, ne reconciliari possim