Liber,  Caput

 1    I,     XIV|             libertatem donaret. Ille animus simul hilaris & severus,
 2    I,     XIV|         universos. Delinitus rustici animus insuetis sibi honoribus
 3    I,   XVIII|              plerumque accedit comis animus & cum optimatibus familiaritas,
 4    I,     XIX|             dii consciusque virtutis animus persolvet, tum Poliarchus
 5    I,      XX|        lustralem ramum accederet. Et animus & vestigia deerant processuro;
 6   II,     XIV|              Dum res est recens, dum animus calet, per tormenta poesi
 7   II,     XVI|              esset exercitus. Vires, animus, consilium hosti exciderent.
 8   II,     XXI|              plurimis restet integer animus. Hos iam vultu, hos alacritate
 9   II,    XXII|         sacrum exhorrui. Subiit inde animus ulterius explorandi id quod
10  III,       V|             timet miser~ ~Quod optat animus! Digna caelesti tamen~ ~
11  III,      XI|           non se regebat Radirobanis animus, tam prodigiosi certaminis
12  III,    XVIX|        lepores, tam habilis ad omnia animus! & hae manus pensa trahebant?'
13   IV,       I|         omnes scire quo in statu sit animus tuus. Quo autem succedere
14   IV,     III|              seu potius excandescens animus mirabatur, magnitudine paenitentiae
15   IV,      IV|            Nonnullos valetudo, alios animus deficit, quae vitia habitus
16   IV,      IV|         defectionem urgentibus rebus animus ad fidem supererit? Mens
17   IV,      VI|              sunt? Negotia, curiosus animus, alia denique vota. Iube
18   IV,    VIII|      incluserant. Non deerat Arsidae animus se ipsum vindicandi, sed
19   IV,      XI|    adduxerant. Perturbatus Timandrae animus nondum fata, quamquam sese
20   IV,   XVIII|             Numquam enim Regibus est animus haec edi crudelitatis exempla
21   IV,      XX| sollicitudine fuisse mutatam. Quippe animus utriusque ex immanitate
22   IV,     XXI|         conviciorum foeditatem adhuc animus turbabatur ad nomina Theocrines &
23    V,       X|              in mea potestate illius animus esset, frangerem eum tibi,
24    V,       X|             vetus & Argenidis in eum animus. Revocabat ad Archombrotum
25    V,       X|         rixabantur. Rediit Hyanisbae animus ad haec verba ut vix coram
26    V,    XIII|             mihi volo, ut ad ea quae animus destinat propitii adsint.
27    V,     XIV|              Per has regnum repetere animus fuit. Cum descendissem ad
28    V,     XIV|          istis qui nos audiunt, ait, animus subit experiundae suavitatis
29    V,     XIV|             donare deorum cultui sit animus, liceat infestam huic consilio