Liber,  Caput

 1    I,     III|    deprehendendi5 quaenam illa tempestas in eius vultum inundavisset.
 2    I,       V|     ope deorum servabimus, dum tempestas exsaeviat. Hoc secretum
 3   II,      VI|         Vulgares nuptias nulla tempestas, nulli casus illustrant.
 4   II,      IX| Arsidae coniugem venit. Insana tempestas tunc maria exercebat, aquis
 5   II,      IX|      non per gradus, ut solet, tempestas intumuit, sed direptus subito
 6   II,      IX|  socios, vectores, omnia saeva tempestas tulit."~ ~4. His auditis
 7   II,       X|   litore primum fuga ac deinde tempestas nos tenuit; & ne tanta haereditas
 8   II,    XIII|      Sed quamquam commodissima tempestas Epeircten nautis dabat,
 9   II,      XV|     pelagi varios sinus illico tempestas compulerat.~ ~3. Dimissus
10   II,   XVIII|   rerum hominumque maiorem vim tempestas contulerat. Recensitos haud
11  III,     XII| evaserat! Quid si iterum eadem tempestas insurgeret? Mox discrimina
12   IV,     III|     vehat, vel dira revulsam~ ~Tempestas medio vobis ferat aequore
13   IV,      XV|        omne nautarum consilium tempestas pervertit, nam nec corrigi
14   IV,      XV|        omnes sinus, quoscunque tempestas potuit aperire Poliarcho.
15   IV,      XV|        quam ducebat Poliarchus tempestas pepercerat. De Sicilia,
16   IV,      XV|   tonsasque lassabat, cum illa tempestas incubuit & a cursu quem
17    V,      II|      maria peterent ignari quo tempestas egisset Poliarchum? Incertos
18    V,      II|        stare donec socios quos tempestas divulsit in unam classem
19    V,       V|      Causam morae ingratissima tempestas facit, quae cum classe venientem
20    V,       V|    factum? Si pepercisset illi tempestas, an credis diligentiorem
21    V,       V|         quod dii non siverint) tempestas solvisset, an tot nautae,
22    V,       V|      sunt. Nullam tamen ex iis tempestas expugnavit. Vel itaque Regem
23    V,       V|   ullos omnino mortales ad eos tempestas reiecisset. Iamque irrito
24    V,      VI|    timebat ne repetita iniuria tempestas paene repertum Poliarchum
25    V,    VIII|         Quod te peiratae, quod tempestas diripuit? Ubi vero noster
26    V,      XI|       Sed si redibat, hactenus tempestas excusabat hunc cum Poliarcho
27    V,    XIII| exsultantis sanguinis acerrima tempestas. Mox vero de gestu ac voce &
28    V,     XIX| Gallorum suorum exercitu nobis tempestas dedisset. Huius virtute