Liber,  Caput

 1  ded         |          salutis singulorum, impio more sublato, qui iubebat Gallos
 2    I,      II|       Lycogenis prementis vitia de more tyrannorum. Aderat ergo
 3    I,    XVII|        intellegunt, denique humano more vivunt. Ut plerisque mirum
 4    I,    XVII|    Arsenide Meleandro in terram de more se demisit. Paulum inde
 5    I,     XIX|      patebat intrare? Argenidem de more staturam ad aras, quibus
 6   II,     III|            Sed Argenis de amantium more semper immodice exsultans
 7   II,       V|           utique magis quam civium more auxilia praestant, Regisque
 8   II,       V|          quos erudiantur ex veteri more, vivantque in regia gratiosi.
 9   II,      XI|        precamur,~ ~Huc ades, ô quo more licet, cursuque26 tuorum~ ~
10   II,      XI|        stabulis admoverant, non ex more gentis nudum sed cum iis
11   II,     XIV|           Gelanorus commendatis de more versiculis, ne quae de domini
12   II,    XVII|     stimulis ingenia. Sed neque de more illorum confusis dubiisque
13   II,      XX|    tumultuque & studio vectorum de more subitae laetitiae strepebant.
14   II,      XX|       vexilla Sardorum, qui Punico more ex gentis vicinia armati,
15  III,      II|     palatium secutus redeuntem suo more intemperanter laetabatur.
16  III,      XI|       munere habendum, quod non de more quae sibi contigerant quaeque
17  III,      XV|           inquit, qui non latronum more tenebras atque silentium
18  III,    XVII|            Arcis claves apud me de more servabantur, quas ille corripiens: " '
19  III,     XXI|           verba ad dominum, qui de more iratior a virgine abibat,
20   IV,    VIII|            autem de gentis nostrae more illic captaturi oracula,
21   IV,    XIII|           de Gallicorum conventuum more armatus) late stipaverat.
22   IV,    XIII|     fortuna. Ut apud nos de veteri more caesim pugnatur, destinaverat
23   IV,   XIIII| comparavisse. Corona igitur patrio more sumpta Timandram tantisper,
24   IV,    XVII|           fixêre principio, induti more gentis ferarum ingentium
25   IV,     XXI|         qui devotionis sacramentum more Etrusco perageret, subitoque
26    V,       V|    fortiusque quam antea & Reginae more dolere. Poliarchum, si vivebat,
27    V,      XV|    confinia Archombroto. Caesae de more tunc victimae, quarum exta
28    V,      XV|      abesse an misceri tempestati. More tamen humani ingenii cum