Liber,  Caput

 1    I,      II|    consilia animum adiecit. Nec victoriae suae fisus tanquam adhuc
 2   II,     VII|       ac sponte inferior, quasi victoriae praemium armillam statuissent,
 3   II,   XVIII|     Regis maiestate, ut tanquam victoriae incertus anxie ad sui natalis
 4   II,     XIX|  mittunt. Exhilaratus ille quod victoriae simulque clementiae exemplum
 5   II,      XX|     hilaritas nec modo spes sed victoriae fiducia paulo ante deiectos
 6  III,       I|       ibant, haud impar ad spem victoriae exercitus, maxime in necessaria
 7  III,      II| pugnares in hostem, certa essem victoriae. Deberet Siciliam & me ipsam
 8  III,     III|     Currum omnibus maiestatis & victoriae insignibus spectabilem Meleandro
 9  III,     III|        gnarus illic summam esse victoriae. Arborem armis Lycogenis
10  III,     III|     patiens audiebat, indignata victoriae si eo pretio emeretur iamque
11  III,     III|      vel in spolium mercedemque victoriae? Ergo fatum mihi in exitium
12  III,     XII|         proximo bello quaerit & victoriae ratione. Ii omnia ambitu
13   IV,       I|      assertam Siciliam, polluta victoriae laude, non tantum ut hosti
14   IV,      IV|     novo discrimine interpellat victoriae memoriam, tunc ceu Regi
15   IV,      XI| porrectior, quae omnia recentis victoriae excusabat hilaritas. In22
16   IV,    XIII|     Urgebat nobilissimam mentem victoriae decus & praemium, gnarus
17   IV,     XIX|    detraxerat. Annotatum est ad victoriae ingentem fiduciam Gallorum
18   IV,     XXI| laetitiam oblatae, ut sperabat, victoriae, gnarusque hanc sui capitis
19   IV,     XXI|         inferos deos recussasse victoriae pretium quam dare non poterant.
20   IV,    XXII|         brevissimum fuit, nam & victoriae laetitia Poliarchum refecerat &
21    V,       I|      aliis armis. Nam quis tuae victoriae succedere dignus sit? Tu
22    V,       I|      fide tunc primum percipere victoriae voluptatem. Publice quoque
23    V,     VII|      diu quaesiisset, tandem ad victoriae tuae famam cursum huc tenuit.
24    V,      XV|     haec oblectabat animum suum victoriae magnitudine qua Poliarchus
25    V,      XX|     inquit, quid est aliud quam victoriae tuae fructus? Eam debellasti
26    V,      XX|        Feres ad virum quod ipse victoriae iure ferre potuerat." Simul