Liber,  Caput

 1    I,       V|         non petendum ut tantam rem silentio premat; dignum se peiori
 2    I,    XVII|           dum omnes velut imperato silentio in incertos exitus animum
 3    I,   XVIII|            tandem omnium pertinaci silentio sic eum ad dicendum invitantium,
 4    I,      XX|         mentes sub uno componebant silentio. Populus cuneos undequaque
 5   II,       X|         nauta audierat. Ille omnia silentio confitebatur. Sed de ultimo
 6  III,       I|           fortitudine ferocior. Et silentio quidem ivêre, donec in vigiles
 7  III,      II|            minus atroci horridoque silentio. Rex denique ad maximam
 8  III,      VI|            obductos cum gemitu aut silentio tenentes. Multa oppida &
 9   IV,     III|   praesentis filiae reverebatur, & silentio suo omnes monebat, ne quis
10   IV,     III|    concubia rarior fremitus esset, silentio vigiliaque usus est & iuvantibus
11   IV,      IX|            arcani arbitram habeo & silentio quod praestitit meis rebus
12   IV,     XII|            confirmat se non tantum silentio, sed etiam auctoritate accessurum
13   IV,     XII|         Ignosce igitur quod tamdiu silentio meo factum est ut nescires
14   IV,    XIII|             Saepe denique imperato silentio Britomandes dicere exorsus
15   IV,    XVII|        hunc modum respondit: "Quod silentio meo suspensam te habui ne
16    V,      II|             superstitioso inanique silentio dissimulare? Age, Gobrya,
17    V,       V|      Argenidi vires, ut ex trepido silentio intellegeret Gobryas altissime
18    V,       X|             An tu quoque obstinato silentio me perdes & nesciam quo
19    V,       X|     tempore mulcentur & odia, quae silentio fovemus, professa saepissime
20    V,      XI|            virgulta placebant alto silentio & inculta simplicitate.
21    V,    XIII|       fugientem aut hoc furtum suo silentio sanctum haberet. Miles quidem
22    V,     XIV|      ceterorum admiratio erat alto silentio marcentium, ut nil loqui
23    V,     XIV|           excipiebat patientissimo silentio, adeo ut crederent multi
24    V,     XVI|         aspicere!" Illa praeparato silentio atque vultu ea verba sic
25    V,   XVIII| diffundebat. Stabant nunc proceres silentio defixi, nunc confusis inter