Liber,  Caput

 1  ded         |     aetatis, illa vividae indolis laetitia, tam capaci ad seria & remissionem
 2   II,     III|       maesta obiecta praeter spem laetitia aperte fruebatur. Ignarusque
 3   II,      VI|        affecit ut subita confusus laetitia, ubi primum licuit, ad colligendas
 4   II,       X|    confugerent. Sed in una omnium laetitia vox dissona erat. Qui enim
 5   II,      XX|         ad custodiam praesidebant laetitia. Cum vero Rex ad portum
 6   II,      XX|     vigiles, monuitque ne turbati laetitia stationum curam omitterent.
 7   II,    XXII|           statione erant serpente laetitia tota castra impleverunt.
 8  III,       I|           auxilio tuo partis & ex laetitia populi intellegas quantum
 9  III,     III|     certamine curisque & mox ipsa laetitia. In cubiculum itaque secedit
10  III,      XI|           ut animum tegeret seria laetitia perturbatum, deflexit ad
11  III,    XXIV|    evulgatis populus & sua & diei laetitia fervens euntes ad Radirobanis
12  III,    XXIV|           aliaque quam credebatur laetitia exsultans longum prandii
13   IV,    VIII|         veniens furtivi colloquii laetitia reficiebat. Nam homines
14   IV,      IX|  diligentia digne retulerim. Adeo laetitia, pietas, dolor, flendique &
15   IV,    XIII|   oportebat. Ac ut gemina omnibus laetitia esset, se militibus quidem
16   IV,    XIII|          atque vobis exhibuit. Ut laetitia, ut successu magnifice intumuit;
17   IV,   XIIII|          statim nostraque minores laetitia vix diis, vix fortunae,
18   IV,   XIIII|        lecto, quamquam vix somnum laetitia capiebat. Et Arsidas inter
19   IV,     XIX|      militesque tota classe minor laetitia ac deinde sopor invaserat,
20   IV,    XXII| brevissimum fuit, nam & victoriae laetitia Poliarchum refecerat & Galli
21    V,       I|      audita: "Utinam, inquit, hac laetitia frui possit qui eam nobis
22    V,    XVII|        animos aut subito metu aut laetitia pulsabant. Humanissimi Reges,
23    V,   XVIII|       paulisper insperata avertit laetitia, quam non minus forte gaudebis
24    V,      XX|         Non haec efficta sopore~ ~Laetitia est, cupidaeve errant ludibria
25    V,      XX|         iubet subsistere, dieique laetitia augustior ita Archombroto