Liber,  Caput

 1    I,    VIII|     Ergo legati latrocinarentur impune? Et Rex in hostes quam in
 2    I,       X|       in patria iactaturum quam impune illusisset Siciliae.'~ ~
 3    I,     XII|         persona cernebatur. Sic impune latrocinantem mutabilis
 4    I,     XIV|       qua, cum fervet, cuilibet impune peccare est? Sed ad genua
 5    I,    XVII|    virtutes excluserant. Nec id impune fuit, saepe, ut solet, ulciscente
 6    I,   XVIII|      usurpas? Non mehercule tam impune sub populo liceret regnum
 7   II,       V|         castitatis suae taedet, impune maledicunt religionibus &
 8   II,       V|      regni viribus enitendum ne impune auferant abominandi in Reges
 9   II,      XI|         duxi, si tantum facinus impune non auferrent. In eos, diis
10   II,    XVII|        quam multi nec risissent impune haec fata nec frustra timuissent --
11   II,      XX|         ne Lycogeni diutius sit impune, si placet, in terram exponemus
12  III,      IV|         videberis deliberare an impune possis offendi. Tunc nitendum
13  III,      IV|     nervi tumultuum. Nec in eos impune severitatem omiseris. Quos
14  III,      VI|         quamdiu id cuiquam erit impune, in contumeliam ceteri trahent
15  III,      VI| eripitur, fidis quidem, sed dum impune licet & sibi antequam tibi.
16  III,      IX|       faxo patruus non in illam impune peccaverit.'~ ~5. "Nunc
17  III,      XV|       meis fatis agunt. Sed non impune peccaverit. Peribit si unquam
18  III,    XVIX|     fortunae ludibrium. Sed non impune studiis alumnae repugnassem,
19   IV,      IV|         quae in eiusmodi turbis impune sunt. Vili mediusfidius
20   IV,    XIII|          celerique consilio, ne impune hoc esset, contorsit in
21   IV,    XVII|       tuo filio cessurum, neque impune me vivo futurum Radirobani,
22   IV,      XX|         honos legum, peccentque impune tenebrae.~ ~Quid sine te
23   IV,    XXII|     hostilem confodere, quod ne impune esset, equum illius vicissim
24    V,     XIV|         non erit si feret abire impune tot scelera. Ubi igitur
25    V,     XIV|        petit ingenio, in quo ei impune liceat indignari querique