Liber,  Caput

 1  ded         |         amaverunt, illi timuerunt felicitatem. Tu vero magnitudine animi
 2    I,   XVIII|         licet aliorum contemplari felicitatem qui firmiori habitu absunt
 3    I,   XVIII|       conniveat. Tunc ego ad hanc felicitatem proclamabo: Diisque carissimas
 4   II,      XI|           conspectus & propinquam felicitatem blandius commendabat asperitatis
 5   II,     XVI|        bona asseruit & iis magnam felicitatem portendi, sed lentam & quae
 6   II,    XVII|      multos mentiretur -- quoties felicitatem aut mala non frustra promisisset;
 7   II,    XVII|         Ex iis scilicet expectabo felicitatem, ex iis vitae genus & mortis
 8   II,    XVII|       molesta omnia non declinas, felicitatem non sequeris? Cum in Phrygia
 9   II,      XX|       Argenide laboramus, tres in felicitatem quae duntaxat unum capit
10  III,      IV|  voventium. Si merentur, si ferre felicitatem suam non possunt, ab iis
11  III,     VII|         ut & saepe solutae mentis felicitatem mirarer & de temporum perversitate
12  III,      XI|        ignobili oblatam. Iis ille felicitatem regii luci celebraverat,
13  III,     XII|        tellus haberet? Illic sibi felicitatem esse vel exitium. Quo periculo
14  III,      XV|         Sicilia meam simul & tuam felicitatem. Sponde modo tamdiu te victuram.
15   IV,      IV|            in quo ei coniunx suus felicitatem debeat. Thracum est uxores
16   IV,      XI|        diis meam domum habui unde felicitatem expromerem. Milites ergo
17   IV,     XII|           advenio. Celavi te enim felicitatem tuam, ut ea securior tibi
18   IV,     XVI|      fideliter tacuisset. Ceterum felicitatem offerri quae superaret omnia
19    V,       I|     solvendi ex litore.~ ~8. Hanc felicitatem nuntiaturi Reginae, plurimi
20    V,     XII|        sensibus ceterorum ereptam felicitatem commendant. Dicam tamen
21    V,     XIV|          vitae nostrae reconditam felicitatem, & ex his ipsis adhuc quosdam,
22    V,     XIV|          videbisque ex ea depromi felicitatem tuam, aequum erit te Regi
23    V,     XIV|       distulistis, neu quis turbo felicitatem praecipiat in quam ego vos
24    V,      XV| Radirobanis casum animo volvens & felicitatem Hyanisbes, maxime tamen
25    V,     XIX|     demeritâ eae solae morarentur felicitatem suam. Cum vero Siciliam