Liber,  Caput

 1    I,       I|        tabulam, in quam pictor vultum utriusque transtulisset,
 2    I,      II|       ab Africa tanti candoris vultum afferret. Non reflexa tumuerant
 3    I,     III| quaenam illa tempestas in eius vultum inundavisset. Igitur ut
 4    I,    VIII|      tunc securum, cum in eius vultum plerique imminerent ex amicis
 5    I,       X|     restitueret placidis rebus vultum, quem adversae exhauserant.
 6    I,      XI|   probe doloribus vocem suam & vultum mutavit. Aderat inter haec
 7    I,     XII|        se praeterea dixit, quo vultum fugientis egregia fraude
 8    I,     XVI|     Rex ipse coniecit, praeter vultum & aetatem Archombroti, peregrinum
 9    I,     XVI|       sustulit cum aliquo risu vultum & errorem deponerent iussit:
10   II,     VII|   inquit, diligenter audientis vultum observa. Si annuerit aut
11   II,     XII|    revelans, ut averteret ipse vultum ne & intra viscera saxum
12  III,     XII|       dolo Timocleae mutaverat vultum. Horum unum Gelanoro cum
13  III,     XVI| voluptatem captans), in illius vultum capulo impingere.~ ~4. "
14  III,     XXV|         Ad quem ille demisse: "Vultum, inquit, fingo, Rex, disparem
15  III,     XXV|    praescripto cadentem sponte vultum colligit manu, seque ad
16   IV,      IX|       tactus, adhuc simplicius vultum fingebam ut integram accepti17
17   IV,      IX| auspicatius eius moribus esse. Vultum quidem aliquoties vidi,
18   IV,      IX|      paulisper submovebat, quo vultum, oculosque, & totius corporis
19   IV,       X|    commotum. Itaque ut hospiti vultum restitueret: "Si hilariter,
20   IV,      XI|       demisit in pectus anxium vultum, rursusque se erigens adeo
21   IV,      XI|  tegeret, aliquamdiu pallam in vultum duxit quasi oculis male
22   IV,   XIIII|    Laudatis carminibus Arsidas vultum Gobryae repetit. At ille: "
23   IV,    XVII|  consternatione alios timuisse vultum collegit, deûmque auxilio
24    V,     XII|       est. Converterunt illico vultum ad patria verba mystae iidem,