Liber,  Caput

 1    I,       I|           Timoclea autem simplici risu: "Ne hos putes, Poliarche,
 2    I,     III|            Praeterea tacito secum risu volvebat, quod ad pugnas
 3    I,      IX|        vivus est, perdas." Tristi risu diducta Argenis cervicem
 4    I,     XII|      memorant." His dictis modico risu cunctata est, quantum in
 5    I,    XIII|        respondere, contentus levi risu aspernari hanc defensionem
 6    I,      XV|      denique abiecta soporis spe, risu irato malediceret ludicris
 7    I,     XVI|     sermonem, sustulit cum aliquo risu vultum & errorem deponerent
 8    I,    XVII|           Heraleon. Suppresso ego risu, quaesivi qua felicitate
 9    I,      XX|      procumbentis lateri non sine risu inflixit iussitque abscedere.
10    I,      XX|       lapsum esse. Ipse excusavit risu casum: multum enim se telluri
11   II,      XI|   haberentur. Abnuebat Poliarchus risu modesto & laudantem compescebat.
12   II,      XV|          Eristhene fallaciam levi risu confitente Eurymedes ad
13   II,    XVII|            intentus in Chaldaeam, risu severo: "Euge, mi homo,
14   II,    XVII|    ingentem chartam (non sine suo risu, si sapit) multis lineis
15  III,     III|          tuto nec sine prudentium risu deorum omina ingerentes
16  III,   XVIII|         inter hos errantium motus risu furtivo mecum Argenidem
17   IV,      IX|       promissis esse frustratum.' Risu ego plenissimus: " 'Frustra,
18   IV,      IX|           Sed postquam consedimus risu inter dubia verba pendente: " '
19   IV,    XXII|           paucos initio perculit; risu deinde excepta est, & pari
20    V,       I|       intratam."~ ~5. Haec modico risu locuta a legatis avertitur,
21    V,      VI|       cunctantem. Sed Arsidas cum risu quaesivit qua ille ex Scythia
22    V,    VIII|  Poliarchus&emdash;non sine mutuo risu&emdash;tragoediae ordinem
23    V,     XIX| iucundissimum erat traduci soceri risu, quod osculis invidisset