bold = Main text
   Liber,  Caput     grey = Comment text

 1    I,      VI    |          cerne Hippophili. Quid procerum primos iuvit, post exhaustum
 2    I,      VI(15)|          cerne Hippophili. Quid procerum primos iuvit, post exhaustum
 3    I,    VIII    |        lamentarentur. Fidissimi procerum vel suspiriis constantiam
 4    I,    XIII    |  fortuna superbos. Accedit quod procerum multi decedere aliquid sibi
 5    I,   XVIII    |    laudare quam nunc plebis aut procerum potestatem extulisti. Ut
 6    I,   XVIII    |       est, quid prudentia illic procerum possit? Cum saepe ad imperitos
 7   II,      VI    |      factionis homines, tanquam procerum urbiumque nomine, coire
 8   II,      XI    |         verterentur. Hae ubi in procerum adolevêre, speciem referebant
 9  III,       I    |      posset. Nec multo post cum procerum coetu ad illius tentorium
10  III,      IV    |     paenitentium clamor, nullae procerum preces te moveant. Discant
11  III,      VI    |    Sicilia pacem efficiant & in procerum manu ponant in bello an
12  III,      VI    |          sed eo quidem omine ne procerum summis credantur. Tale sit
13  III,     XXI    |  viribus esset. Familia tamen & procerum quos habebat comitatus corporisque
14   IV,       I    |   delatus est.~ ~2. Ast ubi cum procerum non amplius tribus in praetorio
15   IV,      II    |     imperavit anum vocari. Nemo procerum sciebat quae res tam secreta
16   IV,     III    |    agere, ne hae lites ad ullum procerum emanent. Neque prohibebat
17   IV,     III    |      fama, atrocitas rei multos procerum ad spectaculum coëgit. Mox
18   IV,     III    |   plerique non militum modo sed procerum circa portum excubavêre.
19   IV,     XII    |         huic soboli tuae serva. Procerum etiam miserere quos hic
20   IV,   XIIII    |      stupuimus! Qui populi, qui procerum vultus, postquam Astioristem
21    V,       I    |        paucissimis matronarum & procerum comitata. Languebat ille
22    V,       X    | Accendebant iam sponte turbatum procerum voces urgentium metus &
23    V,     XIV    |     homines cessabant. Maurorum procerum multi principem comitaturi