Liber,  Caput

 1    I,      VI|          calcabant illius, qui haec bona & asserere vere poterat &
 2    I,     VII|             tanquam damnati hominis bona ad se traheret Meleander,
 3    I,       X|          annulus ille vadis.~ ~Quam bona caeruleis periit iam purpura
 4    I,    XIII|      aerarium deficit, immo hercule bona mens, Archombrote. Fac enim
 5    I,    XIII|           an illis per quos ad haec bona producti sunt? Ridere mehercule
 6    I,   XVIII|           illa contigerit! Sed haec bona sperari non possunt. Reclamant
 7    I,      XX|              Nobis, Diva, semel cum bona veneris.~ ~Optamus meritae
 8    I,      XX|      auspiciis firmentur, de quibus bona fide inter viros convenit.
 9   II,       V|         quidem foederibus redierint bona fide in communionem reliquae
10   II,     XVI|            ut efficacius crederetur bona fide pacem optare, Dunalbium
11   II,     XVI|        inspiceret, exta quidem esse bona asseruit & iis magnam felicitatem
12   II,      XX|             situmque & ignota adhuc bona superflua humanitate commendabat.~ ~
13   II,      XX|            rarae felicitatis est ad bona privatorum nec suspecti
14  III,      IV|    peccavisse. Vos in regno nunquam bona fide pacato expectatis solliciti
15  III,     XII|              quodque isti credebant bona fide apud Gelanorum profitebantur.
16  III,    XIII|            matura ingenii, & cetera bona propter quae senectutem
17  III,     XXV|             ad Meleandrum conversus bona fide rogabat ut poneret
18   IV,      IX|             expleveris. Mihi deinde bona fide referes de indole pueri
19   IV,      XI|              hoc gaudium seni & tot bona puero invidere. An cessaturus
20   IV,     XII| appellavimus, liceat nunc te tandem bona fide amplecti. Mi gnate,
21   IV,    XIII|        Nupserit uni.~ ~ ~ ~O lux, ô bona, nec premenda nocte!~ ~Saevum
22    V,       I|            vovit & ludos, coepitque bona fide tunc primum percipere
23    V,     III|            quid illic scriptum sit, bona utique fide quae ipsi legatus