Liber,  Caput

 1    I,      II|         ac genus dissimulari eos velle, quibus in se arbitrium
 2    I,      VI|        inquam, in Reges iniuria, velle eas arceri a suavitate amandi &
 3    I,    XIII|        nam in eum erat intentus) velle se refutari. "Curas autem
 4    I,     XIV|         significasset, se iterum velle audiri, in eundem intuens
 5    I,      XV|      Arsidam & matronae colloqui velle dixit. Ipsum diei tempus
 6    I,    XVII|         vitio, quo aliquid nimis velle cogebantur, pacatius & propemodum
 7    I,   XVIII|        in meos effuderim? Fac me velle; at hi ipsi successores
 8   II,     XIV|         se deorum cultus Regibus velle monstrare. Non agnoscunt
 9   II,    XVII| conciliare. Dicam tamen & vos id velle & sine scelere aut amentia
10   II,    XVII|         sine scelere aut amentia velle non posse. Quid liberius
11   II,     XXI|       gaudebatque id ipsum Reges velle. Adhuc enim incerta lux
12  III,       V|       esset, se secreto colloqui velle. Statim Rex cum eo secedit
13  III,       V|       ullis legibus cogi possunt velle quod nolint. Maxime sors
14  III,     VII|           si commodum esset, eam velle se visere. Spatiabatur in
15  III,     XIV|    Amphitryoniades. Quod ni38 te velle putaret~ ~Arte sua vinci,
16  III,     XXI|        natalis Argenidis, quem & velle se predicabat renascenti
17   IV,      IV|      tradent! Quamquam nec illum velle existimem tantae invidiae
18   IV,      IX|     paulisper in hortis spatiata velle se in conclavi acquiescere
19   IV,   XVIII|         specie aequitatis tegere velle, quasi sublevaturam suas
20    V,       I|         auspicio, nihil unum aut velle aut timere iam adacti?),
21    V,     XIV|        parere, priusquam aliquid velle ausint aut nolle, consulunt
22    V,     XIV|          vel etiam diis imponere velle existimo.~ ~9. "Non igitur