Liber,  Caput

 1    I,       V|         tempestas exsaeviat. Hoc secretum Archombrotus ignorare non
 2    I,       V|       Archombroto cellam, in qua secretum effossae speluncae aditum
 3    I,       V| quaterentur vestigia proderetque secretum. Paucissimos illuc intrare
 4    I,     XIV|         ut saepe eas admittat in secretum, referatque deinde amoenissimo
 5    I,     XIX|          plurimum navem & iter & secretum & quicquid ad fugientis
 6    I,     XIX|    notarentur. Perlecta epistola secretum Arsidam ad se trahere coepit
 7   II,       X|   cecidêre illic ut apparebat ad secretum repositae. Cumque iussisset
 8   II,   XVIII|           Ut spondeat tutum fore secretum. At si illum mihi fata reddiderint,
 9  III,       I|     Meleandrum cura erat, cui ad secretum vocato Archombrotus toto
10  III,       V|          inquit, sevocavit me ad secretum, ne quis arbiter esset." "
11  III,     VII|       fingebat) reditura. Cumque secretum fuit, iis qui secuti Regem
12  III,    VIII|          vehiculo perduco. Nacta secretum primum peto in Siciliam
13  III,      XV|        rata. Sic tunc confusa in secretum cubiculum irrupit, & ille
14  III,    XVII|        ne putes vulgare hoc esse secretum, id adhuc ignorat Meleander.
15   IV,     III|          iam enim existimem fore secretum?&emdash;quae mora quive
16   IV,     III|  attonitam temeravisse me fateor secretum hoc ingens de fraude & virtute
17   IV,     III|       evulgasse hoc de Theocrine secretum. Praeterea quando eo loci
18   IV,      VI|         suffectam, in tantae rei secretum admitti non maturum videbatur.
19   IV,      IX|         Regina profitente ad hoc secretum pervenissem. Denique haud
20   IV,      XI|          solutius laeteretur, in secretum secedit. Militibus autem
21    V,       X|          discessu tuo damnes, in secretum admittas tibi pauca prolocuturam."
22    V,     XIX|       transmittere. Mallem tamen secretum asservari, ne me populus